Voel jij je wel eens of je misschien wel voor altijd alleen zult blijven? Je ratio weet dat dat niet zo hoeft te zijn, maar wat nou als…? Laat mij je uit je negatieve spiraal helpen: ik weet zeker dat jij niet voor altijd alleen blijft, omdat ik er heilig in geloof dat jij bent gemaakt voor de liefde. Je hebt zo veel te bieden, zoveel onaangeboord potentieel, mama mia!
Maarja, hoe dan?! Dat is een kwestie van je demonen onder ogen komen. Je zou wel eens verrast kunnen worden door wat ze je kunnen leren.
Ga eens een biertje met ze drinken, luister naar hun gezeik, zonder ze meteen af te snauwen. Sla een arm om ze heen en zeg ‘komt wel goed, jongen’.
Demonen zijn etterbakken, ken je deze vier?
Het buitenbeentje
Zo heb je je altijd al gevoeld. Wat moet je, als je al vanaf kinds af aan bent opgegroeid met het idee dat je nergens bij hoort? Terwijl je diep van binnen zo graag bij een leuke vriendin wilt horen, en zij bij jou…
Je uit het oog verloren vriend van vroeger
Al je collega’s en je vrienden van vroeger hebben in de loop van de tijd leuke relaties gekregen. Sommigen hebben gezinnen. Je bent hen zo langzamerhand uit het oog verloren. Zij zijn druk met geliefden en hun nieuwe families. Jij niet. Het is niet zo vreemd dat jij en je vrienden van toen uit elkaar zijn gegroeid.
Het lege CV
Om eerlijk te zijn heb je niet bepaald een glanzend CV met allemaal harten erop die je ooit hebt gebroken. Weinig ervaring hebben met relaties zit je behoorlijk in de weg. Een relatie beginnen? Daten? Versieren? Eigenlijk heb je geen idee waarmee je bezig bent en doe je maar wat, als je al wat doet. Maar tot nu toe levert het je vooral afwijzingen op. Een beetje ervaring op dat vlak zou je goed van pas komen. Maar waar begin je als je iedere keer weer met 0 moet beginnen?
De eeuwige vrijgezel
Het gevoel bekruipt je dat je misschien wel het gedoodverfde type ‘eeuwige vrijgezel’ zou kunnen zijn. Misschien zijn relaties gewoon niets voor jou en moet je daarmee maar leren leven. Leuk is anders, maarja…
Als je over deze demonen leest, wat doet dit met je? Herken je het? Doet het je niet zo veel?
Of voel je een steek…
Als je nu diep van binnen ergens pijn, woede of angst voelt, dan is dat gewoon ronduit K.U.T. En tegelijkertijd het beste wat je kan overkomen. Reden voor een dansje, zou ik zelfs zeggen.
Mijn voor altijd alleen periode
Toen ik tiener was, zat ik op een gymnasium in Haarlem. Ik was een stuutje. Haalde altijd hoge cijfers. Maar ik heb me nooit bijzonder slim gevoeld. Het kwam omdat ik vanaf de derde klas tot aan mijn eindexamen precies 0 vrienden had. Ik had wel een vriendje in die tijd, maar die was al klaar met school. Ik vertelde mezelf verhalen om het gemis aan een steunend netwerk om me heen te compenseren. Als de dood voor het schoolplein dat ik was, zat ik iedere pauze in de schoolbibliotheek te blokken, tot ik de stof van binnen en buiten kende. Ik vertelde mezelf dat hoge cijfers halen heel belangrijk was. Ik vertelde mezelf dat mijn klasgenoten maar kinderachtige losers waren. Ik nam extra vakken om ambitieus te lijken. Echte ambities had ik nooit. Het was gewoon een manier om de tijd door te komen. Mijn vrienden, dat waren schoolboeken. Maar diep van binnen wilde ik niks liever dan gezien worden. Niet meer het enige meisje zijn met standaard een leeg schooltafeltje naast zich. Wie ziet mij?!
Uiteindelijk ben ik mezelf dankbaar voor deze vijf eenzame schooljaren. Het heeft ervoor gezorgd dat ik, toen het uit ging met dat vriendje en mijn sociale leven helemaal dood was, ik wel methodes moest verzinnen om nieuwe vrienden te maken. Daar heb ik nog jaren over gedaan en met 1000 x vallen en opstaan voel ik me nu rijker dan ooit met een stevig internationaal netwerk van ontzettend lieve en steunende vrienden en geliefden om me heen.
Het ‘voor altijd alleen’ gevoel, je hebt het nodig
Als jij ooit dat ‘voor altijd alleen’ gevoel hebt gekend, dan kun je er wat aan doen. Doet het pijn? Mooi. Deze pijn is je raketbrandstof. Wist je dat pijn vermijden veel motiverender werkt dan het nastreven van plezier? Dat komt doordat de pijn voelbaar is in het heden. Je hebt er NU last van. En dat wil je niet. Het plezier in de toekomst, bijvoorbeeld van een hele kring leuke vrienden en een lieve vriendin, is nog niet urgent, want je kan nu nog niet voelen en zien hoe dat voor je zou kunnen zijn. Zo werkt het ook met de ‘voor altijd alleen’-pijn. Die pijn – dit nooit meer! – op te heffen werkt beter als motivator, dan ‘ik voel me niet eenzaam, maar het zou me wel leuk lijken om wat meer vrienden en een vriendinnetje te hebben’.
Ik kan je persoonlijk afraden om voor je ‘voor altijd alleen’ gevoel te vluchten in de schoolboeken of andere niet-sociale doekjes voor het bloeden.
Maar ik wil je wel op het hart drukken: het komt goed. Ook jij kan een leuke relatie krijgen en een ontzettend fijn netwerk van vrienden om je heen. Daar geloof ik heilig in. Jij verdient zo veel beter dan een leven zonder liefde, warmte en support.
Vrijdagavond 4 januari 2019: GRATIS ONLINE WORKSHOP ‘DE PERFECTE VRIENDIN VINDEN IN 2019 – STAP 1
Baal jij van een leven altijd maar zonder vriendin? Wil jij meer leren over de allereerste onmisbare stap die je moet zetten als jij 2019 het jaar van de Liefde wilt maken? Wil jij leren om te willen wat je hebt en te krijgen wat je wilt? Wil jij in actie komen om de juiste intenties te zetten voor het nieuwe jaar?
Ik geef er een gratis online workshop over op aanstaande vrijdagavond 4 januari. Schrijf je nu in. De workshop is eenmalig.
Wanneer was jij voor altijd alleen?
Wanneer voelde jij je voor het laatst voor altijd alleen? En wat deed je toen? Deel het in de reacties. Het is heel goed als je dat doet, want zo kunnen anderen van jou leren en zich misschien iets minder voor altijd alleen te voelen. Dankjewel!
Leave a Comment
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Interessant
Zeker 🙂
Op de vraag die je stelt: “Wanneer voelde jij je voor het laatst voor altijd alleen?” kan ik kort en bondig zijn: nagenoeg mijn gehele leven! Je suggestie dat die pijn als brandstof werkt voor de motivatie om deze op te heffen is in zekere zin lariekoek, al snap ik best wat je bedoelt. Het is in zoverre lariekoek doordat die pijn je hele leven in beslag kan nemen (bij mij) met als gevolg dat je chronisch depressief wordt. Het is een brandstof die mogelijk kan werken, maar als je niet uitkijkt brandt het je ook volledig af, zo is mijn ervaring. Dat is iets dat je absoluut niet wilt, het laatste dat je gaat helpen om je uit de neerwaartse spiraal te halen.
Dus toen kwamen inderdaad de studieboeken (voor mij nu ruwweg 40 jaar geleden), zodat ik nog iets van motivatie in mijn leven kon ontdekken. Het creëerde nog enig gevoel van eigenwaarde (of was dat schijn?). Pijn en “studieboeken” volgenden elkaar a.h.w. cyclisch op. Dat is het geval tot op de dag van vandaag.
Hoe kom ik alsnog uit de spiraal? Ik doe een poging tot de kern te komen en het hier te verwoorden:
Ik zoek mensen die daadwerkelijk een all-inclusieve maatschappij voorstaan, mensen bij wie ik me kwetsbaar op kan stellen en bij wie ik daadwerkelijk het gevoel krijg dat er zielscontact ontstaat, mensen die begrijpen en vooral aanvoelen wat je zegt en wat je voelt, mensen die mijn uniciteit aanvoelen en de betekenis daarvan samen met mij doorgronden. Ik ontkom daarbij niet aan de indruk dat “een vriendin” verder reikt dan mijn eigen persoonlijke verhaal, maar dat dat ook een maatschappelijke betekenis heeft, een “missie”, waarvan ik momenteel nog niet helder heb hoe die er precies uit gaat zien.
Hey Marc, ik hoor je. Blijf actief zoeken naar je missie, ook al weet je nu nog niet precies wat dat zou kunnen zijn. En voordat je die fijne mensen in je leven hebt gevonden, zorg er voor dat je het NU zo leuk mogelijk voor je zelf maakt. Wees die fantastische persoon voor jezelf, ook al voel je je soms eenzaam. Jij bent geweldig!
Dank je en bedankt voor de tip! Overigens zijn die mensen en inzichten deels al op mijn pad gekomen.
Tjah, hoevaak ik mij alleen voel, zo ongeveer elke dag voornamelijk de feestdagen zoals m’n verjaardag kerst en oud & nieuw meteen de reden waarom ik ze niet vier bovendien ik heb het niet zo met drukte.
Ik ben nu 33 en mijn laatste relatie is ongeveer zeven naar geleden, kapot gegaan om geld na dat ik plotseling werkloos raakte.
Sindsdien heb ik na een intens gevecht met mezelf de afgelopen jaren heb ik met de juiste hulp mezelf weer op het rechte spoor weten te krijgen, het hef weer in eigen handen kunnen en mijn hartje op slot gezet de sleutel weggegooid in de zin van “voor mij heb je tien andere” Ondanks dat ik een strijder ben, wil ik de strijd voor een vrouw niet meer voeren, zeker niet met de wetenschap waartoe ik in staat ben geweest toen ik in die put zat, dat wil ik kosten wat het kost nooit meer mee maken, ook al betekend dat voor altijd alleen te zijn.
Soms vragen men me weleens “wat als je een tweede kans zou krijgen?” Dan is mijn antwoord nee, ik geloof namelijk niet in “tweede kansen” bovendien wat ik haar toen niet kon geven zou ik haar ook nu niet kunnen geven.
Vaak genoeg val ik met een traan in slaap met het gevoel om “voor altijd alleen te zijn” en voor altijd alleen zijn hoeft niet erg te zijn. Het leven heeft genoeg te bieden om voor te vechten. Het leven is tenslotte vallen, opstaan en doorgaan.
Hey JLP, bedankt voor het delen van je bericht. Als vrouwen je afwijzen, keer op keer, of een keertje heel hard zoals in jouw geval, ligt verbittering op de loer. Ik proef uit je berichtje een diepe verbittering over de liefde. En dan het goedpraten van de lifestyle die je liever diep van binnen anders had gezien: ‘Voor altijd alleen is ook prima’. En daar heb je natuurlijk dik gelijk in. Single zijn kan absoluut net zo leuk zijn als in een relatie zijn. Ik ben daar het levend voorbeeld van. Maar in dit geval ben je met het recht trekken van je gedachtes de diepere pijn aan het omzeilen. In de psychologie noemen ze dat ‘cognitieve dissonantie’.
Kijk, als je iets traumatisch hebt meegegemaakt, zoals een relatie die uitgaat, kun je daar twee kanten mee uit: of je leert van de situatie, komt er sterker uit en weet wat je de volgende keer beter kunt doen. Of je wordt schuw, verbant de angstfactoren uit je leven en vertelt jezelf de leugen dat je heel makkelijk zonder kan. Je hebt jaren nodig om over deze angsten heen te komen.
Ik ik weet dat jij weet dat het een leugen is, anders zou je hier niet schrijven. Niet op deze manier. Dus dat is vooruitgang 🙂
De liefde is niet te verbannen uit je leven, omdat het leven liefde is. Sterker nog, JIJ bent liefde, ook al weet je dat nog niet.
De keuze is altijd aan jou, welk verhaal je jezelf vertelt: een vriendin, dat nooit meer!
Of: Nu weet ik beter wat voor vrouwen ik juist niet wil in mijn leven en hoe ik beter mijn grenzen naar hen kan aangeven. Ik weet ook beter wat voor vrouwen wel: het loyale soort dat bij me blijft door dik en dun, zoals ik dat ook voor hen ben, en vooral: zoals ik ook loyaal aan mijzelf ben. Ik beloof om mijzelf nooit meer in de steek te laten.
Welk verhaal kies jij?
Heb een fantastisch 2019!
Mooi persoonlijk verhaal Klazien. Bedankt voor het delen! Wie had ooit kunnen denken dat jij een ‘voor altijd alleen periode’ hebt gehad.
Tja, het heeft heel wat jaartjes geduurd. Vooral toen die relatie overging was het best zwaar. Maar ook weer niet zo gek dat dat tijdens mijn adolescentie is gebeurd. Ik denk dat er niemand is die echt een glorieuze tienertijd heeft gehad.