Mannelijk of menselijk

In de zoektocht naar de liefde is er een methode waar een onweerstaanbaar verleidelijke kracht vanuit gaat en dat is de kracht van polarisatie. Dat zit zo: als een hetero man zich dan extra hetero-mannelijk gaat gedragen en zo min mogelijk vrouwelijk of, godbetert, ‘gay’, zal hij als vanzelf een hetero-vrouw aantrekken. Die dan bij bosjes voor hem vallen. Want natuur. Tenminste, dat is wat veel datingboeken ons beloven… Het heeft me een relatie gekost voordat ik leerde dat dit niet helemaal lekker werkt in de praktijk. Ook dat er een veel betere manier is om een geweldige geliefde te vinden. Eentje die niet voor een ingestudeerd script valt, maar voor JOU, precies zoals jij bent. 

 

Toen ik begon met mijn onderneming vijf jaar geleden was ik geobsedeerd met alles wat ik kon vinden in de wereld van de dating coaches. Mannen helpen met het vinden en veroveren van de liefde was mijn allergrootste droom. Daarom was ik bijzonder geïnteresseerd in hoe andere collega’s dat deden die al een stuk verder waren dan ik. 

Het viel me op er op het gebied van dating info voor mannen bijzonder veel pick-up voorhanden was. Het was het enige wat ik kon vinden in die tijd. In Nederland waren een aantal mannelijke coaches actief die zich bezighouden met vrouwen verleiden en oppikken, vooral van de straat. Ik heb het als vrouw die wel eens op straat wandelt ook regelmatig mogen meemaken. Ineens wordt je benaderd door een vreemde man met een vreemd verzoek. Verleidelijk? Nou nee. Meer gewoon… vreemd. En een beetje vermoeiend. Hier kun je lezen over één van die ervaringen.

Vrouwen versieren volgens The Game

Ik heb destijds alles gelezen wat los en vast zat over het onderwerp. Waaronder natuurlijk de bijbel voor iedere pick-up artist: The Game. Ik heb dat boek verslonden. Je hebt ‘m zelf vast ook in de kast staan. Neil Strauss is een waanzinnig goede storyteller en zijn wilde avonturen met vrouwen lezen weg als een spannende roman. Bij iedere pagina denk je, zou het echt zo makkelijk zijn? Dan kan ik het ook! 

Met een mengeling van ongeloof, afkeer en ontzag verbaasde ik me over hoe de echte profs onder de verleiders polarisatie tot kunst verheven. Een vrouw is je doelwit en daarmee kun je een soort spel spelen. Beweegt zij zich naar jou toe, dan keer jij je af. Is zij zelfverzekerd? Dan ga je daar tegenin met een afzeikerige opmerking. Doe iedere keer net het onverwachte, dan zal ze als een baksteen voor je vallen. 

 

Vrouwen versieren volgens spirituele gurus

In de meer spirituele datingboeken werd dat polariseren het hoogst haalbare. David Deida’s beroemde werk ‘The way of the superior man’ moedigt mannen aan om vol in hun mannelijkheid te gaan staan. Deida en de zijnen schilderden levendige beelden van de hyper-masculiene oerman die zegevierend thuiskomt van een bloedige oorlog met de blote vuisten uitgevochten. Want zo ben je op je alleraantrekkelijkst voor de vrouw. Iedere vrouw? Jazeker. Het zit immers onze binaire natuur en daar ontkomt niemand aan. 

Ik las alle boeken. Zo’n stoere alpha man leek mij ook wel wat. Een leider naar wie elke man luistert en elke vrouw hunkert. Aan wie een vrouw zich nog echt kan onderwerpen en overgeven. Het klonk allemaal zo kloppend, zo vertrouwd. Een beetje zoals in de heldenverhalen van Walt Disney en Marvel Comics waar ik gek op ben. Een sterke, zelfverzekerde man die een hulpeloze vrouw in nood komt redden, daar val je toch meteen voor. Zo moest het zijn in de ideale wereld. En het was mijn roeping om single mannen erover te gaan vertellen. 

 

Maar…

Je voelt het natuurlijk al van mijlenver aankomen in dit verhaal. De ‘Maar…’. Ik toets theorieën aan de praktijk. Pick-up sneuvelde gelukkig al snel. Als jij je als man identificeert, is de kans vrij groot dat je nog nooit door een pick-up artist bent aangesproken, tenminste, niet als ‘doelwit’. Maar ben je wel eens door een nogal opdringerige straatverkoper aangesproken?  

Te worden benaderd door een pick-up artist is net zo iets. Geen aangename ervaring. Verschillende van mijn persoonlijke ervaringen daarmee kun je hier, hier en hier lezen. 

Maar hoe zit het dan met de aantrekkingskracht van polarisatie? Een tegenpool kan ongelooflijk aantrekkelijk zijn. Vooral de spanning op de as van het mannelijke en het vrouwelijke is onweerstaanbaar. Het idee is puur natuurkunde. Zet een minnetje aan de ene kant en een plusje aan de andere kant, plaats ze vlak tegenover elkaar, en voel de elektriciteit knetteren. Als hetero weet ik er alles van. 

Waarom voelde het vinden (en houden) van een goede partner dan in de praktijk toch zo beperkend, uitgaande van de energie van de polariteit tussen het mannelijke en het vrouwelijke? 

 

Labels

Helaas zorgt het tegenover elkaar zetten van twee tegenpolen ook voor knallende ruzies en tergende onenigheid. Maar dat was nog niet eens mijn grootste probleem bij het opwekken van een spanningsveld. Nee, uiteindelijk voelde ik mij het ongelukkigst van het hokjesdenken. Ik voelde de beperkende druk van het hokje ‘vrouwelijk’ steeds zwaarder op me wegen. 

Natuurlijk beweerden sommige van die goeroes dat iedereen zowel het mannelijke als het vrouwelijke in zich heeft. Maar uiteindelijk was de boodschap dat het toch vooral het beste was om je als vrouw niet al te mannelijk te gedragen en vice versa. Niet als je een leuke partner wilde aantrekken, ten minste… Beter ‘ga je vol in je vrouwelijkheid staan’ als je een leuke man wil hebben. Van mannen werd hetzelfde verwacht, maar dan andersom. 

Ik kreeg ondertussen steeds meer het gevoel dat ik mijzelf niet mocht zijn. Want wat is vrouwelijk? En wat is mannelijk? 

Ik ben erg blij met mijn eigenschappen die van oudsher worden toegeschreven aan het vrouwelijke. Ik ben bijvoorbeeld gek op dansen. 

Veel van de eigenschappen die óók bij mij passen en waar ik ook erg trots op ben, worden vanuit onze cultuur al decennia traditioneel toegeschreven aan het mannelijke. Als mijn oog iets ziet dat mij bevalt, neem ik meestal direct het initiatief. Ik ben ondernemend. Ik durf risico’s te nemen. Ik neem ruimte in, ben luid en zet mezelf op de voorgrond. Ik ben niet het soort meisje dat gered hoeft te worden. Ik red mijzelf en dat gaat al mijn hele leven prima. Ik ben niet bang om als leider op te treden van een groep volwassen mannen. Het is mijn werk. Werk waarin ik geen baas volg. Ik ben mijn eigen baas. En ik ben trots op wat ik bereikt heb. 

Ik geloof inmiddels al lang niet meer dat deze eigenschappen mij onaantrekkelijk zouden maken voor mannen. Au contraire, mon frère. Ik geloof zelfs niet meer dat deze eigenschappen onvrouwelijk zouden zijn. Stel je voor zeg.

 

Mijn zelfafwijzing kostte mij mijn relatie

Maar ooit geloofde ik dat dus ergens wel. Ik ging niet zover dat ik mijzelf ging veranderen, maar ik schaamde me af en toe wel een beetje voor mijn ‘mannelijke’ trekjes. Niet heel lady-like, oordeelde ik. Ook vreesde ik dat ik tegen mijn ‘natuur’ in ging… of zo. 

En die zelfafwijzing had nogal een naar gevolg voor de mensen om me heen. Ik projecteerde al mijn zelfafwijzing en onzekerheid op mijn toenmalige partner. Hij mocht namelijk ook zichzelf niet zijn van mij. Ik beschuldigde hem ervan dat hij niet Man genoeg was. Echte mannen zouden zich toch anders gedragen dan hij deed. Hoe meer ik overtuigd raakte van de aantrekkingskracht tussen het mannelijke en het vrouwelijke, hoe kritischer ik op hem werd. Ik nam hem steeds meer kwalijk: waarom ben jij ‘slechts’ jij, en niet een beetje meer zoals Captain America, of Thor? Als jij maar verandert, dan zou onze relatie gered zijn. Ik gedroeg me onmogelijk. Ik probeerde hem te veranderen in iemand die hij niet was en ik heb daarmee onze hele relatie naar de klote geholpen. Ik deed het zelf. 

En vanwege wat? Een bijna onhaalbaar, opgelegd ideaalbeeld, dat maar heel weinig individuen lekker past. Dat heb ik geleerd. Een les van onschatbare waarde. Maar dat wist ik toen nog niet. 

 

F*CK het mannelijke ideaalbeeld

Mijn huidige geliefde voldoet in niets aan het mannelijke ideaalbeeld. Hij is niet de prins uit de Disney sprookjes. Niet de sluwe Casanova uit de pick-up verhalen en niet de goddelijke Shiva uit de wereld van de tantra. En zéker niet de held uit de Marvel strips. Alhoewel, hij beschikt wél over de weelderige lokken van Thor (yay!). Een keuze waardoor hij op straat trouwens nog wel eens wordt aangezien voor vrouw door onzekere jongens die menen dat dat een scheldwoord is.

Ik hou van al zijn eigenschappen, of onze cultuur ze nou toeschrijft aan het mannelijke of het vrouwelijke, dat boeit me totaal niet meer. Ik heb geleerd dat het oneindig veel sexiër is om contact te maken met wie iemand echt is voor de volle 100%. Juist omdát hij is precies zoals hij is en dat volledig durft te ownen. 

En precies daarom zijn eigenschappen zoals kracht, overgave, kwetsbaarheid, doelgerichtheid, toewijding, ontvankelijkheid, commitment, intimiteit, verleiding, initiatief, vrijheid, connectie, temperament en verantwoordelijkheid voor mij totaal ontdaan van gender. Ze zijn gender-overstijgend. Iedere keer als ik nog een M- of V-stickertje op een eigenschap probeer te plakken, voel ik dat ik iemand anders, en daardoor mijzelf zwaar tekort doe. 

Je zult mij daarom nooit een man horen shamen met opmerkingen zoals: ‘wees eens een vent’, of ‘man up!’ Het heeft mij alleen maar mijn vorige relatie gekost, dus ik weet beter dan mannen in een soort man-box terug te stoppen, waardoor zichzelf zijn verworden is tot iets onwenselijks, iets ‘minders’.

 

Polarisatie verleidt

Toch heeft de M-V polarisatie het nog niet helemaal verprutst voor mij persoonlijk. Het is een fantastische tool om mee te verleiden. Al mijn tantra buddies zullen me goedkeurend toe lachen, als ik vertel dat ik in intiem contact sta met iets wat ik alleen maar kan verwoorden als ‘mijn vrouwelijke oerkracht’. En als die oerkracht-V ergens een oerkracht-M ontmoet, word ik heel blij en doen we samen een dansje, en soms ook nog iets anders 😉 Het is een heerlijk spel. En ja, voor mij kan dit prima bestaan naast mijn volstrekt niet te rijmen gender-overstijgende benadering van aantrekkingskracht. Deal with it. 

En er zijn nog meer verzachtende omstandigheden onder de zon voor liefhebbers van de verleiding van polariteit. Er is naast gender een heel menu van assen van polarisatie om uit te kiezen, die knetterende aantrekkingskracht opwekken. Een introvert kan zich ontzettend aangetrokken voelen tot een extravert, uit pure bewondering voor het gemak waarmee hij zich in sociale kringen beweegt. Als extravert voelde ik mij ooit enorm aangetrokken tot mijn introverte ex-vriend. Ik was totaal gefascineerd door zijn mysterieuze ‘stille wateren’ vibe. 

En ken je de oceaan-rots-analogie? Sommigen zeggen dat je in iedere relatie een oceaan hebt en een rots. De oceaan is de temperamentvolle, gevoelige partner. De ander is de onverstoorbare rots in de branding. Samen houden ze de relatie zowel in beweging als perfect in evenwicht. Zelf ben ik oceaan als een malle. Een trekje waar vaak het labeltje V aan gehangen wordt. Toch heb ik het weer van mijn vader, en lijkt mijn partner meer op mijn moeder: een lieve grijze rots van het betrouwbaarste soort. Mijn lieve ouders zijn overigens al 50 jaar (!) gelukkig getrouwd en nog steeds net zo verliefd als in het begin. Een privilege dat maar heel weinig stellen van tegenwoordig gegeven is. 

En wat te denken van oh lala, de polariteit tussen dominantie en onderdanigheid? Vuurwerk in de slaapkamer gegarandeerd. Er zijn zelfs stellen die van deze polariteit een perfect gebalanceerde relatie lifestyle weten te smeden op basis van wederzijds vertrouwen. Misschien verwacht je het niet, maar ook deze polen zijn 100 procent genderoverschrijdend. 

Polariteit werkt geweldig voor het spel van verleiding. Je kunt je hele leven blijven spelen, flirten, teasen verleiden en dansen. En dat moet je zeker blijven doen. Zo breng je spanning in iedere ingedutte liefdessituatie die wel wat meer spice kan gebruiken.

… Maar het verbindt niet

Er zit een grote beperking aan de magische krachten van de spanning tussen de tegenpolen. Polarisatie op zichzelf levert je geen relatie op. Aan mijn fascinatie met de ‘stille wateren’-vibe van mijn ex zat een houdbaarheidsdatum en als je The Game tot het einde hebt gelezen weet je dat (SPOILER ALERT) het zelfs voor Style, the world’s greatest pick-up artist, toch niet de heilige graal was voor het krijgen van de vrouw van zijn dromen. 

Er is nog een verleider. Eentje die veel krachtiger is, no nonsense, en je wel de relatie van je dromen oplevert. Ook is deze verleider in staat je relatie te redden als het niet zo goed gaat en je relatie goed te houden als het wel goed gaat. En dat is authenticiteit. Vergeleken bij authenticiteit is polarisatie opwekken kinderspel. Niet alleen omdat het effect krachtiger is, maar ook omdat het veel moeilijker is. 

 

Authenticiteit = next level verleiden

Met iedere cel van je lichaam, en zonder excuses jezelf durven te zijn is waarschijnlijk het moeilijkste en dapperste wat je te doen staat in dit leven. Sommigen beweren dat het niet eens mogelijk is, en ik denk dat daar wel wat in zit. Maar je kunt er naar streven. Dit is de meest pure, onvoorwaardelijke liefde voor jezelf. En dat vindt gelijk zijn weerslag op de wereld om je heen. Gegarandeerd. Want ook dat is natuurkunde. 

Het is jouw vrijheid die je altijd al in je draagt. Die vrijheid komt met een prijs. Mensen zullen je afwijzen. Je zal voor gek lopen. Onzekere types op straat zullen denken dat ze je ‘uitschelden’ voor vrouw. Het betekent misschien ook: accepteren dat het onbereikbare meisje dat jij al tijden wilt waarschijnlijk nooit verliefd op jou gaat worden. Het betekent creatief zijn. Mogelijkheden zien waar anderen ze niet zien. Op je bek durven gaan. Leren van je fouten. Het mis hebben. En dat toegeven. Iedere dag iets nieuws doen dat je eigenlijk niet durft. Jezelf onvoorwaardelijk trouw blijven. Duidelijk je eigen grenzen aangeven, zelfs als dat betekent dat je moet breken met je dierbaren. En het betekent vergeving, in de eerste plaats jezelf. 

Holy shit! Ik moet nu ineens denken aan al mijn studenten die met succes mijn cursus ‘Een vriendin in je leven’ hebben doorlopen. Dit is namelijk precies het pad dat zij bewandeld hebben, voordat ze in overvloed beloond werden door de liefde. Dat alleen al maakt hen de dapperste, coolste mannen die ik ken. I love you guys, you know who you are 😉

(Trouwens, er zijn nog enkele plekken vrij in de wintercursus. Reserveer hier je plek)

Authenticiteit is the real deal. En onmisbaar als je een fantastische, volwaardige relatie wilt aantrekken in je leven. Dit gaat zó veel verder dan een beetje puberaal bezig zijn met of je wel mannelijk genoeg bent, maar toch voorál niet te vrouwelijk. Daarmee doe je jezelf hopeloos tekort. 

 

Mannelijk of menselijk

Uiteindelijk vallen we niet voor iemand omdat die haar rol als vrouw of zijn rol als man zo goed vervult. We vallen niet op iemands maatschappelijk geaccepteerde toneelstukje. Hoewel het aanvankelijk heel aantrekkelijk kan zijn, zo’n toneelstukje… Op de lange termijn is het niet vol te houden om iemand geïnteresseerd te houden met een opgelegd verhaal dat niet over jou gaat. Al kun je jezelf en elkaar natuurlijk eindeloos voor de gek houden. Ik weet er alles van. 

 

We vallen op iemand als compleet individu. Juist omdat die is precies zoals die is. Met al hun prachtige donkere en lichte kanten en andere onbeschrijfelijke unieke quirks, die waarschijnlijk alleen jij bij hen kan waarnemen en waarderen. 

Lieve jij. Gun jouw authentieke ongepolijste zelf ook aan degene die jou waard is. Want dat ben je. 

 

En jij?

Hoe voel jij je over jouw mannelijkheid? En over de maatschappelijke ideeën daarover? Ik ben ontzettend benieuwd om dit van je te horen, omdat ik als cis-vrouw geen idee heb. Deel het in de reacties hieronder!