Heb jij de neiging om te vallen voor vrouwen die eigenlijk helemaal niet goed zijn voor je? Hoe kan het dan telkens dat die toch voelt alsof je eindelijk je tweelingziel hebt gevonden? De toxische relatie is een wild achtbaanritje en het eindigt altijd in tranen. Toch gun ik jou van harte zo’n relatie van het pijnlijkste soort. Ik leerde er zelf namelijk één van mijn allerbeste levenslessen door, waardoor ik nu een bloeiend liefdesleven heb als nooit tevoren.
Begin 2021. Midden in de heftigste lockdown verscheen er een man op mijn pad.
Ik werd op slag verliefd. Hij was zó perfect…
Alles wat ik zocht in een man had hij. Vlak voordat ik hem ontmoette, had ik mijn harts-wensen opgeschreven, tot in aparte details.
Nu ben ik griezelig goed in mijn droompartner te manifesteren. Op ieder detail kwam het overeen met mijn wensen, behalve 1 dingetje: hij was niet bepaald kind-vrij. Iets wat ik toch wel belangrijk vind. Maar ach, die paar kinderen kon ik wel leren accepteren over tijd. Liefde overwint alles.
Ik was eenzaam
Ik kan me deze tijd ook herinneren als een hele eenzame tijd. Ik was de vorige break-up nog niet helemaal te boven. Dat was ook de reden dat ik maar zo’n beetje rond dwaalde in between friends. Mijn eigenwaarde was aan de lage kant. Die winter was het koud. En dan de lockdown… Avondklok en alles. Beide kerstdagen, plus oud en nieuw, ik zat ze in mijn eentje uit.
Net op dat moment reikte hij zijn hand dus naar me uit. “Je bent niet alleen lieverd. Ik zie jou.”
Onze onstuimige liefde blies alles omver. Zijn (open) huwelijk explodeerde toen alsnog, omdat zijn vrouw het kennelijk toch niet zo zag zitten, een extra vrouw erbij.
Helemaal ondergedompeld in mijn roze bubbel stopte ik een tijdje met werken. De gedachte aan werk verbleekte namelijk bij deze god. Ook mijn vrienden kregen opeens een stuk minder aandacht van me.
Hij was trouwens minder bezig met mij, want zijn gezin kwam altijd op de eerste plek. Wel sexy vond ik het dat hij duidelijk wist waar zijn verantwoordelijkheden als man lagen. Ik moest het handig spelen en mezelf vormen naar hem voor aandacht. Maar ik wist dat hij alles deed wat in zijn macht lag om bij me te kunnen zijn, en dat hij in ieder geval wel de hele tijd ook aan mij dacht.
In bed waren we één
Ik vond het super goed gaan tussen ons. Zo’n krachtige verbinding echt op ziel-niveau had ik nog nooit meegemaakt en ik zou er alles voor doen. ALLES. Had ik al gezegd dat de seqs buitenaards geweldig was? In bed waren we één. Totale versmelting…
Intussen wil ik graag van jou weten: als je dit verhaal leest, wat valt je op? Lees je een woest romantisch verhaal over brandende Liefde? Ik zo’n anderhalf jaar geleden ook. Ik kon niet anders.
Dat beeld is gelukkig 180 graden gekanteld. Vandaag tel ik alleen maar grote rode vlaggen in dit verhaal, die ik toen niet in staat was te zien.
Want de roze bubbel bleek een zeepbel en die knapte na ongeveer drie maanden. Gelukkig kon ik snel inzien hoe een glorieus verkeerde keuze deze man voor mij eigenlijk echt was, en hoe ver ik ernaast zat met mijn prachtige projecties op hem.
Restte mij alleen nog de vraag: hoe heb ik zo blind kunnen zijn? En wat kan ik veranderen aan mijn eigen denken, zodat de man na hem niet weer zo’n zelfde misstap blijkt uiteindelijk? Want dat er iets moest veranderen was duidelijk.
En ook dat het niet de man in kwestie was die mij dit had ‘aangedaan’. Nee. Ik had het mijzelf aangedaan door Ja te zeggen en dit type man met open armen te ontvangen in mijn leven. Door de rode vlaggen te zien als spannende uitdagingen om te overwinnen in plaats van serieuze waarschuwingen.
Ik heb mezelf hiervoor vergeven trouwens. Het is OK. Ik kon daadwerkelijk niet beter weten toen. Want ik wist nog niet wat ik nu allemaal weet, na een jaar lang stevig te hebben geïnvesteerd in mijn genezing.
Dankjewel, toxische relatie
Op hem… ben ik nooit boos geweest. Ik ben hem oneindig dankbaar. Want als hij niet in mijn leven was gekomen, zou ik nooit zijn waar ik nu was. Deze uiterst toxische relatie was de aanleiding, de allerbelangrijkste rocket booster om echt aan mezelf te gaan werken. Dit was never nooit gelukt als hij me dit op een liefdevolle manier had verteld, zoals: ‘hey Klazien, misschien is het tijd voor therapie?’.
Ik heb vervolgens geen steen in mijn onbewuste geest onomgekeerd gelaten. En daarom ben ik waar ik nu ben. In een nieuwe, liefdevolle relatie met een daadwerkelijk toegewijde partner. Ik zit nu in een volwassen verbinding, gezond tot in de kern. Ik kan wel op mijn blote knieën vallen van dankbaarheid voor dit cadeau.
Mijn vraag aan jou: heb jij ooit een toxische relatie gehad? Hoe ben je daar vervolgens mee omgegaan? Deel het met me in de comments. Ik reageer sowieso!
Leave a Comment
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Hoi Klazien, bedankt voor dit verhaal. Ik kan er elementen van herkennen in een relatie die ik heb gehad. Het was ongelofelijk verrukkelijk en man man wat heb ik er een pijn aan geleden. Blij dat ik er nu via associatie met dit verhaal het label ‘toxisch’ op kan plakken. Het is me alleen nog niet helemaal duidelijk waar het toxische precies uit bestaat, en wat de rode vlaggen zijn in jouw verhaal die dat aangeven. Zou je dat kunnen toelichten?
Hi Léon, mooi he, wat een simpel label kan doen. Het helpt echt om adequaat met je probleem om te gaan. Een rode vlag in mijn verhaal is bijvoorbeeld: had nooit tijd voor mij, maar zei wel dat hij vaak aan me dacht. Dat is er echt eentje om in de gaten te houden. In een gezonde relatie komen acties overeen met woorden.