burn-out in de liefde

Je hebt even wat minder van mij gehoord de afgelopen tijd. Oorzaak: ik zat gevaarlijk dicht tegen een burn-out aan. Ik dacht altijd, burn-out? Daar ben ik veel te lui voor. Nou ja, dat laatste klopt wel. Als ik niet lekker in mijn vel zit, heb ik eerder de neiging om minder te doen, dan meer werk om te compenseren. 

De symptomen logen er niet om. Ik wilde dagen achter elkaar het liefst terug in mijn bed kruipen om aan één stuk door te slapen. En als ik wel wakker was, wilde ik het liefst huilen. Niks lukte. Aanhoudende geldnood. Dierbare bezittingen raakten zoek…. En dat een maand lang. Hoe had ik het zo ver kunnen laten komen? 

Hoe hard ik ook werkte, ik trok al een tijdje niet het soort studenten aan met wie ik graag werk, namelijk de toffe, intelligente en zachtaardige nerds. Daarentegen kreeg ik wel steeds meer aandacht van volslagen idioten: entitled uilskuikens van mannen die me stalkten met persoonlijke berichtjes vol spelfouten en ongepast geflirt. 

Ik begon me serieus af te vragen: waar doe ik het nog voor? Maar het was uiteindelijk niet mijn werk waarop ik stuk liep. Het was iets diepers dan dat. 

 

Het was de liefde

De liefde kon niet door mijn leven stromen, want ik zelf hield haar tegen. 

Ik merkte het in het bijzonder aan mijn relatie met mijn geliefde, Robert. Hij ontmoette afgelopen zomer een leuke andere dame met wie hij regelmatig begon te daten. Omdat wij een open relatie hebben, is hier ruimte voor. En met die ruimte ben ik heel blij, want ik profiteer er ook van.

Ik begon het in de loop van de tijd alleen steeds minder leuk te vinden, vooral toen ik merkte dat zij langzamerhand een relatie met elkaar begonnen op te bouwen. Het deed me eigenlijk best wel pijn om daar getuige van te zijn. Ik zag die scherpe, emotionele pijnscheuten helemaal niet aankomen eerlijk gezegd, omdat poly-amorie altijd een soort ideaal van me was geweest. Echte liefde is eindeloos en laat zich niet vastleggen in contracten, afspraken en andere hekjes er omheen. Dus was het in mijn ideaalplaatje niet meer dan logisch om van meerdere mensen tegelijk te houden en daar zonder wroeging verschillende, gelijkwaardige relaties mee op te bouwen, als die op een organische manier wilden ontstaan. Zoals tussen mijn lief en zijn nieuwe vlam. 

Mijn gevoel vertelde een heel ander verhaal, namelijk: NEEEEEEEEE!!!

Maar ik hou wel van een uitdaging en besloot mijn gevoel te negeren om mijn hogere ideaal een kans te geven. Ik moest gewoon wat harder aan mijzelf werken. Mijzelf veranderen, zodat ik vanzelf net zo verlicht zou zijn als de ‘beste versie van mezelf’. Je weet wel, zoals je soms in de wereld van de self-help pulp tegenkomt.

 

Natuurlijk liep dat helemaal verkeerd

Ik heb me zelden zo klein, onbeduidend en liefdeloos gevoeld. 

De omslag kwam toen een goede vriend met de droge constatering kwam:

‘Klazien je klinkt nu als iemand met een burn-out.’ 

Direct daarna besefte ik me dat ik mezelf mijn eigen geluk ontzegde. Maar net als iedereen mag ik gewoon gelukkig zijn. En als poly-amorie mij niet gelukkig maakt, to hell with it!

En toen barstte de storm los. Ik werd woest op mijn nietsvermoedende vriend en heb mijn grenzen in één keer heel duidelijk gemaakt. Er is iets grappigs aan de hand met boosheid. Boos word je meestal niet omdat die ander iets verkeerd heeft gedaan. Deze emoties hebben veel meer te maken met het laten overtreden van je eigen grenzen. En dat doe je helemaal zelf. Sta je het toe, of niet? Eigenlijk word je dus boos op jezelf omdat je zelf niet duidelijk genoeg durfde te zijn. Echte nice guys zijn hier extra vatbaar voor. 

Ik geloof in duidelijke grenzen aangeven, maar niet in regeltjes opleggen. Dus ik informeerde hem als volgt: wil je met die ander blijven daten, prima, maar dat doe je dan maar lekker zonder mij. Hard? Ik kan dit makkelijk zeggen, omdat ik:

A: Mezelf al eerder had beloofd dat ik in ieder geval mezelf nooit in de steek zal laten.

En B: Ik iedere dag net zo bereid ben om de ander te laten gaan, als dat ik iedere dag weer bereid ben om voor de ander te kiezen. 

 

Mijn vriend koos ten gunste van onze relatie en zette al het contact met zijn date direct stop. En daar was ik toch wel blij mee, anders had mijn leven er op dit moment heel anders uitgezien. Maar het vertrouwen tussen ons was flink beschadigd, en daarvan zijn we nu een maand later nog steeds aan het opkrabbelen. We nemen alle tijd en het gaat steeds ietsje beter. Ik durf de liefde weer toe te laten en begint zowaar weer door me heen te stromen. 

 

If it’s not fun…

Weet je. Ik heb een kompas in mijn leven, waar ik feilloos op kan vertrouwen. Het is heel simpel:

If it’s not fun, there’s something wrong. 

Alleen het kompas was de laatste tijd uit balans geraakt. Iedere keer als ik bij mezelf incheckte, las ik het als:

If it’s not fun, there’s something wrong with me.

Daarom dacht ik dat ik zelf moest veranderen in iemand die ik eigenlijk niet ben. Een geweldig recept als je verstoken wilt blijven van liefde in je leven, kan ik je verzekeren. 

Dus ik heb mijn kompas weer opnieuw gekalibreerd en het werkt weer als een zonnetje. Voelt er iets niet goed? Dan zit ik waarschijnlijk op de verkeerde route en kan ik beter van koers veranderen, in plaats van mezelf. 

 

Zelfliefde is het geheim. Altijd.

Het geheime ingrediënt van het krijgen van een geweldige relatie is de liefde voor jezelf, altijd. Als jij niet oprecht en onvoorwaardelijk van jezelf houdt, maak je het leuke vrouwen (die zelf wel goed in hun vel zitten) heel moeilijk om dat ook te doen. Je overtuigt hen er succesvol van dat er iets fundamenteel mis is met je. En geen vrouw wil de verantwoordelijkheid dragen om een zielig vogeltje te redden. Tenminste, niet als gelijkwaardige partner. 

Het enige wat er tussen jou en die supervriendin in staat, dat ben je echt helemaal zelf. 

So get yourself out of your own way! 

En leer van jezelf te houden. Onvoorwaardelijk. Zonder reserve. Met heel je hart. Dat is het enige. Hou van al je lichte en je donkere kanten. Hou van al je gebreken en jouw rugtas vol baggage en levenservaring. Hou zó veel van je zelf, dat iedereen duidelijk kan zien hoe dat werkt. Het is aanstekelijk. En zo onweerstaanbaar. 

Als mensen mij vragen wat de allereerste stap is naar een leuke relatie, dan zeg ik absoluut zelfliefde, zonder enige twijfel! 

Zelfliefde is geen spiritueel verlichte staat van zijn. Het is een werkwoord. Een nuchtere skill die je gewoon dagelijks kunt trainen, net zoals sporten. Je kunt het je hele leven lang doen, want zelfliefde is nooit ‘klaar’. 

 

Gratis online training: ‘Hou eerst van jezelf, man!’

Kun jij daar wel wat hulp bij gebruiken? Wil je weten welke simpele, praktische skills mij hebben geholpen (en steeds weer opnieuw helpen) om weer vol in contact te komen met de liefde voor mijzelf?

Ik geef er een online workshop over. Deze heb ik nog nooit eerder gegeven, maar het gaat één van mijn belangrijkste workshops ooit worden! Ik ben er dan ook heel trots op. 

Aanstaande dinsdagavond is de premiere van deze online workshop: ‘Hou eerst van jezelf, man!’. En die is helemaal gratis! Yessss! 

Schrijf je nu hier in. Ik verheug me er zo op om dit te mogen betekenen voor je! Ik hoop je echt te zien, aanstaande dinsdag.