Hoera! Je bent al een behoorlijk tijdje aan het daten met de leukste vrouw ooit. Jij wist het al lang, je gaat 100 procent voor haar. Maar zij twijfelt nog en je geduld raakt op. Jullie hebben het toch fantastisch samen? Hoe lang moet je nog op haar wachten? Ze twijfelt. Waarom eigenlijk?
‘Liever geen labels’
‘Laten we gewoon leuke dingen met elkaar blijven doen’
‘Laten we het rustig aan doen’
‘We zien wel waar het schip strandt’ of
‘Ik moet nog te erg wennen aan het idee om niet meer single te zijn’
Waarom zegt ze deze dingen eigenlijk? Jij weet inmiddels al lang zeker dat je vriendje en vriendinnetje wilt zijn met je nieuwe vlam. Waarom is zij dan zo onzeker? Dat kan verschillende redenen hebben. Een relatie beginnen met iemand is een Grote Levensbeslissing, zeker als je de dertig nadert of daarover heen bent. Het is niet iets waar je zomaar even in duikt. Het voelt als een enorme investering en dat is het ook. De rest van je levensloop kan er van af hangen.
Als ze een echte millennial is, zoals ik, kampt ze met een enorme keuzevrijheid en de daarbij komende keuzestress. Nog nooit woonden er zoveel singles in de grote steden. Achter iedere swipe op de telefoon kan iets beters verscholen zitten. Kiezen betekent ook ‘je vastleggen’ met mogelijk grote spijt als er later daadwerkelijk iets beters voorbij komt. Echt commitment wordt steeds lastiger. En zeldzamer.
Regel 1: geen haast
Het belangrijkste om te onthouden: hou altijd het tempo van de traagste aan. Ga haar niet lopen pushen met vragen zoals: ‘Wat hebben we nou?’. Dit is een schadelijke move, want ze zal zich gedwongen voelen om een keuze te maken, waar ze misschien nog niet klaar voor is. Haar twijfel zal toenemen en ineens een stuk minder snel in jouw voordeel uitvallen. Geef haar dus de tijd die ze nodig heeft.
Hoe lang moet je nog op haar wachten?
Daarin trek je altijd zelf de grens. Maar in sommige gevallen moet je die grens eerder trekken dan anders. Let hierbij vooral op haar gedrag, minder op wat ze zegt.
Je zit goed als: ondanks haar twijfelende uitspraken blijft ze altijd weer initiatieven nemen om je te zien. Zolang ze uit zichzelf naar je toe blijft bewegen, zit je goed. Geef haar nog niet zo snel op.
Het is hopeloos als: ze zegt dat ze je ontzettend leuk en lief vindt, maar je moet altijd erg hard je best doen om een glimp van haar op te vangen in het echte leven. Daadwerkelijk afspreken gaat zelden op haar initiatief. Stop dan zo snel mogelijk met wachten en trek je eigen plan zonder haar.
Meer over deze gemengde signalen kun je hier leren.
Stay in charge, trek je eigen plan
Zodra je het gevoel krijgt dat je hard moet werken om haar te overtuigen, moet je stoppen. Het probleem zit ‘m niet zozeer in het hard werken, maar in het idee dat je iemand moet overtuigen dat je de man voor haar bent. Je hoeft namelijk niemand te overtuigen. Maar die bewijsdrang zit zo diep in ons dat die overtuiging er behoorlijk lastig uit gaat. De volgende intentie zal je helpen om je meer te laten ontspannen in je zelfvertrouwen: Wees ieder moment bereid om zonder haar verder te gaan. Dat is niet gemakkelijk, zeker niet als je verliefd bent. Maar het helpt je om zelf de controle te houden over je eigen leven en liefde. Trek altijd je eigen plan.
En als het allemaal niet lukt?
Er is een paardenmiddel voor als het je echt niet lukt om de controle te houden met bovenstaande tips. Neem een tijdje afstand en ga leuke dingen doen voor jezelf, alleen of met je vrienden. In ieder geval zonder haar. Stel een wat langere periode vast en vermijd daarin ieder contact met haar. Je zult merken dat ze vanzelf weer contact met jou opzoekt. En, oh horror, wat als ze dat niet doet? Dan weet je 100% zeker dat ze niet bij je past. Duidelijk.
Kweek meer zelfvertrouwen
Of je bereid bent om volledig onafhankelijk en in charge te zijn in je dating, hangt af van je zelfvertrouwen. En dat kun je trainen door veel te oefenen. Ik heb zo’n training voor je ontwikkeld: de Comfort zone challenge. Dat is een training die jouw zelfverzekerdheid met vrouwen binnen een maand tijd op een hoger plan tilt, zodat je je meer ontspannen en minder behoeftig voelt. En het is helemaal gratis!
De download van het e-book vind je hier.
En jij?
Heb jij wel eens iemand in je leven gehad die erg lang twijfelde? Deel het met me in de reacties. Ik vind het super om jouw stem te horen in deze discussie en ik antwoord altijd.
Leave a Comment
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Beste Blazoen,
Ik ben een man van 45 en “rommel” sinds 10 maanden met mijn buurvrouw (31)
Ze woont pal naast me maar niet officieel, ze woont daar bij 2 jongens nadat haar vorige relatie uit ging en woonruimte nodig had.
Ze was dus nog geen jaar van haar ex af toen wij wat met elkaar kregen.
In het begin ging het alleen om seks maar al snel gingen we ook heel veel leuke dingen met elkaar doen en groeide het gevoel voor haar.
Na ongeveer 4 maanden hebben we dan ook exclusiviteit afgesproken.
Ze twijfelt wel al die tijd om verschillende redenen.
Haar grootste struikelblok is dat ik 2 kinderen heb en zij wil geen kinderen van haar zelf.
Ook twijfelt ze omdat zij ( en ik ook) in het begin zei dat ze geen relatie wil.
Na de breuk met haar ex heeft ze zich voorgenomen zich nooit meer door een man te laten beperken.
Nu heeft ze een paar weken geleden aangegeven dat ze wat meer ruimte nodig heeft om na te denken en om weer wat meer tijd te hebben voor haar eigen dingen.
Ik heb mijn kinderen in een co-ouderschap , ik heb ze 40% .
Mijn kinderen weten overigens van niks en alles gaat dus een beetje stiekem.
Dus als ik de kinderen heb zien we elkaar niet. In het begin wel, toen kwam ze best vaak als ze op bed lagen.
Dat werdt steeds minder omdat ze zich daar niet meer gemakkelijk bij voelde.
Er zijn dus genoeg dagen dat we elkaar niet zien.
Maar goed ze heeft dus wat meer ruimte nodig en doe gaf ik haar ook.
Maar na 1 dag ging ze me zelf weer appen of ik koffie kwam drinken en ook andere dates plannen!???
Ik had hier misschien nee op moeten zeggen maar vond dat heel moeilijk want ik zie haar zo graag!
Er volgde natuurlijk wat gesprekken over waar ik nou stond.
Inmiddels begrijp ik dat ik dat beter niet had kunnen doen want heb daar mee druk bij haar gelegd.
Ze zegt dat ze hartstikke gek op me is maar niet echt manisch verliefd.
Maar haar eigen woorden zijn ; hoe belangrijk is verliefdheid nou!? het gaat toch over en wat heb je dan nog? Is het niet veel mooier om naar elkaar toe te groeien!?
Maar haar twijfel blijft!
Laatst met ADE moest ze werken op een feest en na haar dienst kon ze nog even lekker dansen.
Ze was daar met een collega en die heeft ze smorgens nog mee naar huis genomen om nog even te chillen.
Vond het wel wat raar omdat wij die avond samen naar een feest gingen, maar goed begrijp het ook wel als het gezellig is en je bent nog niet helemaal klaar om te gaan slapen( ben zelf ook 31 geweest 😉 )
Toch kreeg ik wat argwaan en ben heel kinderachtig door de achter schutting gaan gluren en zag hoe zij op zijn arm lag, toch vrij intiem!
Ik ben toen de tuin in gelopen met een peukje om haar te confronteren en toen ze me zag schrok ze ook.
We hebben even bij de deur gesproken maar niet over het feit dat ze bij hem lag.
Tien ik weer naar binnen ging kreeg ik gelijk een appje dat er echt niks is gebeurt maar dat ze het gewoon heel gezellig hadden en dat ze gewoon een hele goeie klik hadden en goeie gesprekken.
Dit alles heeft haar ook weer meer aan het denken gezet.
Ze zegt nu dat ze eigenlijk vrij wil zijn om ook te kunnen connecten met andere mensen.
Dus ik vroeg wat dat dan inhoud want vriendschappelijk heb ik daar totaal geen probleem mee.
Ik vroeg of ze wel met die gast naar bed wou maar ze zei dat dat niet haar doel was naar als ze niet met mij was dat het dan misschien wel had kunnen gebeuren.
Ze zegt dat het vrij willen zijn meer te maken heeft met zich niet beperkt voelen en dat eventueel met een ander naar bed gaan daar dan wel een gevolg zou kunnen zijn maar niet het doel is.
Ik heb toen gezegt dat ik dat niet trek en als ze dat wil dat het dan maar over moet zijn tussen ons( stom weer druk gelegd) maar ze zei dat ze dat helemaal niet wil dat ze mij niet kwijt wil.
Elke keer als ik haar de kans geef om er van weg te stappen zegt ze dat ze dat niet wil maar heel erg twijfelt over wat ze wel wil.
Het maakt mij heel erg in de war en weer niet wat ik er mee aan moet.
Ze heeft natuurlijk best rake dingen gezegt die mij heel onzeker maken.
Vooralsnog hebben we nog steeds exclusiviteit maar zien we elkaar even wat minder.
Ik ben echt bang dat dit over gaat en dat zou ik heel erg jammer vinden.
Hoe kan ik nu het beste handelen?
Of denk je dat ik beter de eer aan mezelf kan houden en zelf er van weg stappen?
Jeetje heel verhaal hè hahaha.
Alvast bedankt voor je reactie!
Wauw Bas, wat een verhaal! Bedankt voor je complete openheid. Een paar dingen vallen me op bij het lezen.
– Het woord ‘rommelen met de buurvrouw’ en ‘niet officieel’.
– Haar vurige wens om zich nooit meer te laten beperken door een man (rode vlag 1: bindingsangst)
– Stiekem gedoe naar je eigen kinderen toe
– Bindingsangst die omslaat in aandacht opeisen zodra je haar de ruimte geeft
– Remmende overtuigingen over hoe een relatie zou moeten ontstaan (hint: daar zijn geen regels voor)
– Samen uit betekent voor haar kennelijk niet samen thuis
– Haar bespioneren (waarom vertrouw je haar niet?)
Mijn vraag aan jou is nu: waarom hebben jullie eigenlijk besloten om in een monogame relatie te stappen als jullie omgang gebaseerd is op wantrouwen en angst? Dat is nogal een serieuze commitment, maar jullie gaan alles behalve volwassen met elkaar om.
Ik snap dat je erg verliefd op haar bent en dat is helemaal OK, aan deze projectie kun jij ook niets doen, je voelt wat je voelt. Maar daarmee trap je wel snel in de valkuil om jezelf helemaal afhankelijk van haar grillen te maken, waardoor je alle controle uit handen geeft en je jezelf helemaal gek maakt.
Hoe zou je het beste kunnen handelen? Neem het voorbeeld aan haar en neem tijd voor jezelf om jezelf even heel goed achter je oren te krabben of je met heel je hart voor een onvolwassen liefde kunt kiezen, die waarschijnlijk ook niet volwassen zal worden. Het begin is namelijk ontzettend bepalend voor de rest van de relatie. Ze kan hoog en laag springen. Het enige wat je kan doen is heel dicht bij je eigen keuzes blijven: herneem je de controle over je eigen liefdesleven? Of blijf je liever slaaf van je eigen verliefdheid? Beide antwoorden zijn goed. De keuze is aan jou. Altijd.
Hoi Klazien, ik weet dat het een toxic realation is,dat maakt het ook zo gevaarlijk!
Inmiddels is de exclusiviteit er ook af.
Ik werd gek van de twijfel en heb maar besloten om het wat luchtiger te houden.
Ik hoop dat ik dat trek en zoniet dan kap ik er gewoon mee.
Ik word voor gek verklaard door mn vrienden dat ik het op haar manier ga doen maarja ik ben nou eenmaal een liefhebber van het liefdesspel en daarin hebben wij wel een geweldige klik.
Dus ja dan maar mn gevoel voor haar proberen uit te schakelen en alleen voor de lust gaan ( en ook nog wel leuke dingen doen hoor!)
Maar niet verwachten dat het wat wordt.
Gewoon genieten van wat er wel is.
Gevoel wordt ook wel wat minder sus wie weet lukt het mij….
Ik ben ook niet stil blijven zitten en heb zondag een date hahaha.
Ik heb iig een hoop geleerd van deze situatie en jouw verhaal was ook een echte eye opener, bedankt daarvoor!
Moet zeggen dat mijn omgeving ook wel wat van die dingen tegen me zeiden maar nam het nog niet echt aan…
Al met al komt het vast wel goed met Bassie hahaha.
Warme groet!
Ik heb iemand ontmoet met uitgaan. Uiteindelijk zijn we gaan daten en hadden 4 succesvolle dates gehad alles ging goed en was super leukkk eigenlijk gewoon perfect. Tot dat ineens poef plotseling uit het niets zij ze dat ze meer tijd voor haar zelf wauw. Ik snapte er echt Hellemaal niks van waarom dit nou was. Ze had druk met school sporten en vrienden en geen tijd voor mij eigenlijk. Daarom zat ze niet lekker in der vel. Ze weet ook niet wanneer dat wel weer is. Ik probeer nu geen contact te zoeken in de hoop dat zij weer contact met mij opneemt wanneer ze wel lekker in der vel zit. Moet ik hoop houden? Is er uberhoud een kans? Hoelang moet ik wachten?
Hi Kees, dankjewel dat je naar mij uitreikt. Dit klinkt als een klassiek gevalletje bindingsangst. Dat speelt op bij sommige mensen zodra je te dichtbij haar hart komt. Dus juist doordat je dates zo leuk waren met haar, kruipt ze in haar schulp. Je kwam te dichtbij. Denk even goed bij jezelf na of jij iets wilt opbouwen met een vrouw die bang is van jouw liefde. Ik denk dat je het antwoord wel weet. Niet leuk om te horen natuurlijk, maar kies voor jezelf. Je verdient beter.
Ik weet niet of het echt bindingsangst is. Ze vind me leuk knap alles erop en eraan. Toen ineens poef was het over. En ze heeft het ook echt heel erg druk met examens enzo. Maar ze heeft ook 3 relaties gehad waarin ze gedumpt is dus ja. Het voelt gewoon echt of we bij elkaar passen. ik spreek haar nu pas 2 dagen niet maar hoop gewoon iets van haar te horen
Ik bedoel natuurlijk Klazien niet Blazoen hahaha
Mijn vraag aan jou is nu: waarom hebben jullie eigenlijk besloten om in een monogame relatie te stappen als jullie omgang gebaseerd is op wantrouwen en angst? Dat is nogal een serieuze commitment, maar jullie gaan alles behalve volwassen met elkaar om.
Om hier nog even op te reageren;
Op een gegeven moment werd ik dus verliefd en het voelde niet meer goed om “vrij” te zijn.
Ik heb het toen met haar hierover gehad en gevraagd of ze nog steeds vrij wou zijn om ook met andere naar bed te kunnen gaan.
Haar antwoord was (letterlijk); ik denk dat dat voor beide partijen niet zo leuk zou zijn!
Tja dus vanaf toen waren we exclusief.
Maar ze bleef wel haar twijfel uitspreken en ze gaf mij ook soms het gevoel dat ze zo zonder pardon over kon stappen naar een ander….
Eigenlijk is het al 10 maanden een onzeker zooitje voor mij!
Ik ben mij bewust dat een hoop van die onzekerheid aan mezelf ligt ,maar lang niet alles natuurlijk.
Ze doet mij eigenlijk de hele tijd aantrekken en afstoten.
En ja daar word je wel heel onzeker van.
Ik wou haar heel graag vertrouwen en dat deed ik ook wel maar toch een onderbuik gevoel en het dan tóch willen weten overheerste.
Ik wou gewoon weten of ze wel oprecht was en mij niet in de zeik nam.
Vandaar dat ik haar ging bespioneren.
Ik vond het zelf ook best ziekelijk en herkende mij daar ook niet in terug!
Ik heb mij in vorige relaties nog nooit zo gevoeld en heb dit ook nog nooit eerder gedaan,daar was nooit aanleiding voor!
Achteraf gezien was het een stuk makkelijker en beter als ik niet zo verliefd op haar geworden was…..maarja dat overkomt je en hou je niet tegen als je zo intensief met elkaar om blijft gaan.
Nu liggen de zaken dus een beetje anders en het zal moeten blijken of il hiermee om kan gaan!
Warme groet Bas.
Klazien? Hoe lang moet ik even compleet afstand nemen van iemand?
Hi Seppe, wat een mooie, simpele vraag. Hier zit meer achter, wat ik niet kan opmaken uit je berichtje. Daarom stuur ik je even een PM. Hang in there!
Hallo Klazien,
ik heb op een feestje 6 maanden geleden een hele mooie en leuke vrouw ontmoet, zij gaf aan dat ze een vriend en zoontje had echter gaf ik toch een briefje met mijn naam en nummer erop… 3 dagen later werd ik op FB uitgenodigd door haar, na een maand op messenger stond ze onverwachts voor de deur. Binnen een half uur konden we elkaar niet meer weerstaan, na deze date volgden er nog heel veel ( 2 x per week minimaal ). Ze liep de deur plat, we konden niet van elkaar af blijven. Als we elkaar niet zagen, appten we elke dag, dit duurde 2 maanden, toen ik haar vroeg wanneer ze bij haar vriend wegging werd ze stil…. ik heb haar meerdere malen gevraagd wat haar intenties waren, hier antwoorde ze op dat ze met mij verder wilde… ik was in de 7e hemel zoals je begrijpt. Op een zaterdag hadden we weer een geweldige middag samen, ik begon over wanneer ze bij hem wegging… haar houding veranderde en ze werd heel afstandelijk… toen ze weg was appte ze mij dat ze haar relatie uit ging maken… Dit heeft zij gedaan, daarna volgde alleen nog koude berichtjes, na een week kwam het hoge woord eruit, ze kon het niet aan om de relatie met mij voort te zetten maar ging ook niet verder met haar ex… we hebben elkaar hierna nog een paar keer gezien en de passie vloog er weer af, ook zei ze dat ze nog verliefder op mij was geworden maarrrrr ze gaat alleen verder, haar werk en zoontje hebben de eerste prioriteit nu en daar pas ik ff niet bij… ik twijfel ontzettend, ik kan alleen maar aan haar denken 24/7 en wil dolgraag bij haar zijn. Moet ik op haar wachten of kan ik haar het beste zsm vergeten?
Hey Martinus. Dit moet ontzettend pijnlijk voor je zijn, wat akelig! Er zit niks anders op dan haar keuze te respecteren. Het enige en meest liefdevolle wat je kunt doen is haar het allerbeste toewensen en verder gaan met je eigen leven. Er zijn gelukkig goede hulpmiddelen om je hierbij te helpen. Die lees je hier.
Een paar maanden terug een super leuke vrouw leren kennen tijdens het uitgaan. Super gezellig gehad, de vonken sloegen heel duidelijk over, we waren niet van elkaar weg te slaan en na afloop hingen we urenlang aan de telefoon met elkaar. In de paar weken erna een aantal keren afgesproken en alle dates waren volgens het boekje. We waren al leuke dingen vooruit aan het plannen, haar kinderen waren op de hoogte van mijn bestaan en het kon gewoon niet op allemaal. Alsof we elkaar al jaren kennen!
Plots kreeg ze vervelend nieuws te horen over haar zoontje waarbij een kwaadaardige tumor was ontdekt. Haar leven veranderde in één klap en binnen een paar dagen kwam ze tot de conclusie om ‘ons’ in de ijskast te plaatsen zodat ze alle aandacht aan haar zoontje kon geven. Dat we beiden ons eigen leven moeten leiden en we later wel zien hoe of wat. Ik gaf haar volledig gelijk en ook de ruimte ervoor. We besloten wel om vriendschappelijk contact te blijven houden, dat vonden we allebei fijn.
De eerste paar weken ging dat goed. Ik wist wanneer er belangrijke dagen waren en wenste haar op die momenten succes. Zij hield mij op haar eigen initiatief op de hoogte hoe het ging. Ik kon haar goed de ruimte geven maar ergens voelde ik dat ik niet goed overweg kon met mijn gevoelens voor haar. Die bleven aanwezig. Daar kon ik haar niet mee lastig vallen want zij had andere dingen aan haar hoofd. Dat was heel moeilijk voor mij maar ik probeerde stand te houden.
Op een gegeven moment hadden we soms wat langer app-contact en kreeg ik daardoor het gevoel dat ze daar ook behoefte aan had. We spraken dan uit dat we het fijn vonden om even contact te hebben gehad met elkaar. Dit besloot mij om vaker contact te zoeken met haar. Ik wilde haar ook laten zien dat ik er voor haar was en dat ik haar graag wilde steunen. Voelde al best veel liefde voor haar. Zij was inmiddels in het ziekenhuis beland vanwege een belangrijke operatie voor haar zoontje. Het contact ging van incidenteel naar dagelijks.
Toen ze thuis kwam een week later ging het mis. Ik merkte ineens aan haar reacties dat ze kortaf was en ik vroeg of er wat aan de hand was. Toen kwam eruit dat ze liever geen contact meer wilde, dat ze op dit moment geen behoefte heeft aan een man in haar leven, dat ze haar eigen familie en vrienden heeft waar ze bij wil zijn op dit moment en dat ik mijn eigen pad moet bewandelen nu. Dat ik een leuke vrouw tegen moest komen om een toekomst mee op te bouwen. Ik ben vervolgens open en eerlijk geweest over mijn gevoelens naar haar toe. Voor mij was het even heel emotioneel maar ook duidelijk dat ik haar volledig los moest laten voor nu. Ik had wel vragen, maar die hield ik maar voor me omdat het op dat moment geen zin had om daar op in te gaan. Ze wilde geen direct contact meer, maar wilde wel contact blijven houden via social media om te zien hoe het met mij zou gaan. En om later een keer te dansen als we elkaar tegen komen bij het uitgaan.
Twee dagen later besloot ik om de contacten via social media te breken om zodoende niet geconfronteerd te worden met haar. Daar heb ik niks over verteld omdat ik me aan de afspraak van geen contact wilde houden. Inmiddels leid ik mijn eigen leventje weer en probeer mezelf er overheen te zetten. Maar ik merk dat ik nog steeds super veel gevoelens voor haar heb. In mijn achterhoofd speelt dat het lijkt alsof mijn missie nog niet klaar is. Dat dit nog een vervolg moet krijgen. Want die eerste weken waren zo mooi samen.
De radiostilte (nu een maand) zal ik aan blijven houden (dat is immers de afspraak). Graag zou ik zelf het contact op willen nemen maar ik besef me dat dit nu nog niet verstandig is. Ik weet dat haar zoontje ergens begin oktober is uitbehandeld als alles goed gaat en mijn plan is om na die tijd voorzichtig contact te zoeken. Dan is voor haar de zorg grotendeels weg en heeft ze misschien ruimte om weer met mij bezig te zijn. Liefst zou ik willen dat zij contact zoekt met mij, maar ik vind haar echt geweldig dat ik graag het initiatief erin neem.
Mijn vraag is voor nu of dit het juiste is? Zie ik iets over het hoofd? Ik ben nog steeds erg verliefd op haar en ook al probeer ik mijn aandacht te verleggen, ze blijft nog steeds in mijn hoofd zitten.
Hey Mies, Bedankt voor je verhaal. Je integerheid raakt me en ik snap helemaal waarom deze vrouw in eerste instantie op jou gevallen is. Voor nu zou ik geen contact met haar zoeken als ze heeft aangegeven daar geen behoefte aan te hebben. Voor jou is nu belangrijk dat je met je eigen verliefde gevoelens kan omgaan, zonder dat je die direct vervuld hoeft te zien. Mijn blog ‘Je hebt haar niet nodig om van haar te houden’ kan je daar aardig bij helpen. Sterkte!
Hi Klazien, dank voor je reactie. Er is in de tussentijd contact geweest met elkaar. Ik was vorige week op een festival en plots kwam haar beste vriendin naar me toe. Zij gaf me een knuffel en zei een aantal dingen. Wat ik nog heb onthouden was dat ze zei dat het allemaal niet aan mij lag maar aan de situatie. En dat ze mij van haar een knuffel moest geven. Dat vond ik heel lief en ik was daar wel door geraakt. Ik had haar in een lichtelijk emotionele toestand een bericht gestuurd om haar daarvoor te bedanken. We hebben vervolgens die dag af en toe contact gehad, en de twee dagen erna ook. Ik merkte hierin wel dat ze enerzijds zakelijk was maar dat ze wel geïnteresseerd was in hoe het met mij ging. De situatie met haar zoon is op zich stabiel, alleen duurt de behandeling langer dan gepland en is hij in februari uitbehandeld. Ik verwacht dat de uitwerking daarvan nog impact gaat hebben dus ik reken voorlopig nergens op. Wel liet ze weten over een paar weken op hetzelfde feest te zijn als mij (als de omstandigheden het toe laten) en dat het haar leuk leek om te dansen (wat ze eerder ook al uitsprak). Vervolgens is het contact weer verstild en ik vind dat eigenlijk voor nu prima.
In de tussentijd ben ik tot inzicht gekomen dat ik haar echt los moet laten. Dat ze zelf in een noodsituatie zit en dat ze daar naar moet handelen. Dat er geen enkele ruimte is om iets op te bouwen tussen ons. Achteraf gezien heb ik een beetje spijt van het meer contact zoeken. Het is lief van mij bedoeld, maar ik besef me dat ik mezelf iets teveel heb opgedrongen en dat ik juist precies het tegenovergestelde bereik. Mijn excuses heb ik er nog niet voor aangeboden, dat komt misschien wel als de dingen in rustiger vaarwater liggen.
Aan de andere kant ben ik toch ook weer bezig met het zien van haar over een paar weken. Over iets meer dan een maand ga ik haar zien en ook al zijn mijn verwachtingen getemd, toch zou ik graag indruk willen maken op haar. Het gevoel van toen we elkaar ontmoette even terug geven. Dat ze dan ook even weet wat ze mist. Wel respecterend aan haar grenzen en goed aanvoelend.
Het was ook wel leuk om haar beste vriendin te ontmoeten (die kennen elkaar al zo lang, ik zag haar voor het eerst) en mij geeft het wel een goed gevoel dat ze naar mij toe kwam met die boodschap.
Dank voor je advies voor je andere blog. Ik ga deze zeker even lezen!
Hi Mies! Fijn dat je me op de hoogte houdt van je ontwikkelingen. Doet met goed. Ook om te horen dat het al iets beter met je gaat. Een paar dingen om goed op te letten:
1. Je zegt: ‘… dat ik mezelf iets teveel heb opgedrongen en dat ik juist precies het tegenovergestelde bereik. Mijn excuses heb ik er nog niet voor aangeboden, dat komt misschien wel als de dingen in rustiger vaarwater liggen.’
het klopt dat je daarmee het tegenovergestelde bereikt, maar hiervoor hoef je NIET je excuus aan te bieden. Je bent niet over haar grenzen gegaan, je had er alleen jezelf maar mee. Dus er is niks om je voor te verontschuldigen. Als je dit wel doet, stel je je extreem pleasend op. Pleasers zijn zeer onaantrekkelijk.
2. Je zegt: ‘… toch zou ik graag indruk willen maken op haar. Het gevoel van toen we elkaar ontmoette even terug geven. Dat ze dan ook even weet wat ze mist.’
Ik snap de neiging, maar ook dit gaat in je nadeel werken als je alsnog probeert indruk op haar te maken. Ze weet al wat ze mist en she doesn’t care. Nu gedraag je je als iemand die verlaten is en die haar wil terugwinnen met de moed der wanhoop. Dit brengt je nergens. Denk de situatie om: zij heeft jou laten gaan en het zal lastig voor haar zijn om jou nog terug te winnen, want jouw leven gaat ook gewoon door. Focus je dan ook op dat mooie leven van je dat zonder haar doorgaat. Op zoek naar iemand die wel 100% voor jou wil en kan gaan, want dat verdien je. Gelukkig ben je daar al heel goed mee bezig. En tegelijkertijd is het helemaal niet erg om haar te missen van tijd tot tijd.
Hi Klazien, dank voor je inzichten.
1) In mijn karakter zit het opgesloten dat ik graag dingen wil uitpraten of bespreken. Ik zie dat niet echt als pleasen maar als een manier om transparant te zijn richting haar. Ik snap dat dit niet de fase is om dit te doen (zeker niet nee!), maar stel voor dat het weer wat wordt, dan zou dit wel een bespreekpunt kunnen zijn waar we misschien wel allebei om kunnen lachen.
2) Ik snap je reactie en door jouw reactie begrijp ik zelf nu ook beter wat ik schrijf. Stel dat we elkaar tegen komen, dan zal ik gewoon mezelf zijn en plezier willen maken. Als ik iets aan voel bij haar, dan zal ik daar zeker gebruik van maken om daar op in te spelen. Maar ik besef me ook dat zij daar een signaal voor af moet geven. Als ze dat niet geeft, dan is dat voor mij ook duidelijk en doe ik daar ook niks mee. Ik besef dat ik dit niet moet gaan forceren, wat mijn vorige post misschien impliceerde.
Ik begrijp nu ook steeds beter om echt zelf geen aanzet te geven en dat het echt van haar af moet komen. Wat voor mij lastig blijft, wij vonden elkaar hartstikke leuk in het begin. Op een gegeven moment verbreekt het contact omdat zij haar eigen strijd aan moet gaan. Wat ik echt jammer zou vinden is als ze over een half jaar klaar is en mij is vergeten omdat ik nooit wat van mij liet horen. Dan kan je zeggen dat het dan achteraf gezien ook niet waard is geweest. Maar wat ik nou juist wel wil is af en toe op de radar verschijnen. Een feestje kan helpen, en het leuke is dat de kans groot is dat ik haar beste vriendin nu vaker tegen ga komen op feestjes. In dat opzicht kan ik contact redelijk in stand houden zonder zelf daarin initiatief te nemen. En uiteraard ga ik gewoon door met mijn eigen leven hoor, begrijp me niet verkeerd, maar het is toch wel een dingetje dat ik toch met haar verbonden wil blijven. Het voelde zó goed en vertrouwd in het begin en er is iets tussen gekomen wat dit nu verhindert. Daar zit innerlijk bij mij een strijd. Ik wil hier vervolg aan gaan geven. Ik ben nu al best ver dat ik het een soort van naast mij neer kan leggen, maar stiekem hoop ik dat er ooit een moment komt om er mee verder te gaan. Maargoed, tijd heelt ook wonden en misschien denk ik er over 3 maanden weer anders over. Doorgaan met mijn eigen leven dus 🙂
Heb sinds 3 weken contact met een oud klasgenoot.
Er is een enorme klik en willen beiden weten of er meer is.
Beiden hebben we kinderen en slechte ervaringen met expartners.
Het vertrouwen is weg zeg maar.
Ik heb nu het gevoel dat ik het met haar aandurf
en wil haar graag zien alleen houdt zij de boot nog af.
Wel heeft ze het haar ouders verteld maar verder gebeurt er niets.
Hoe kan ik nu het beste handelen dat ze wel die stap wil gaan nemen en haar niet weg jaag.
Heb haar gezegd dat zij het tempo bepaal maar hoe lang laat ik dat zo en moet ik afstand nemen wanneer t te lang gaat duren of zal ik de stap nemen om haar mee uit te vragen.
Wil haar niet pushen maar ik mwrk dat ik harder wil en ga dan haar.
Hey Ray, easy tiger! 3 weken zei je he? Dat is heel erg kort om nu al te weten: ‘Ik heb nu het gevoel dat ik het met haar aandurf’.
Dat vertrouwen moet wederzijds groeien, ook al heb je het gevoel: kom maar op!
Verlaag de drempel voor een ontmoeting dan ook flink, want het is niet zo verbazingwekkend dat zij de boot afhoudt, met de grote plannen die je nu al met haar hebt, terwijl er nog niet eens een ontmoeting heeft plaatsgevonden.
Nodig haar uit voor een kopje koffie op een publieke plek om weer eens bij te praten, want het is al zo lang geleden, etc. No strings attached. Easy does it.
Succes!
Hoi Klazien,
Weet bijna niet waar te beginnnen…
Sinds 1,5 jaar heb ik contact met de vrouw van mijn dromen… we kennen elkaar al meer dan 25 jaar, en ik was haar jeugdliefde… na vele omzeilingen zijn we toevallig weer tegen elkaar opgelopen… vanaf het allereerste contact was het meteen raak… het gevoel aan beide kanten was er direct…alleen er was 1 probleem.. ze zit nog in een relatie… in het begin was alles perfect, veel liefde, plezier en we deden alles samen…totdat het voor mij zover kwam dat ik na een jaar klaar was om een nieuwe toekomst op te gaan bouwen, en ja natuurlijk met haar… vanaf dat moment gaat het een stuk minder… ze geeft aan dat ze het moeilijk vindt,en dat ze bang is de verkeerde keus te maken voor haar kinderen, die ook al het één en ander hebben meegemaakt…daarbij komt nog dat ze ontzettend moeilijk kan praten over haar gevoelens en ze een erg laag zelfbeeld heeft (terwijl ze zo ontzettend mooi is). Alle vragen die ik haar stel over hoe we nu verder moeten, die negeert ze of beantwoord ze met “ ik weet het echt niet meer, mijn kop loopt over” nu wil ik haar beslist niet pushen, maar we komen zo natuurlijk ook niks verder….als ik aangeef dat we dan misschien maar beter kunnen stoppen,geeft ze aan dat ze dat ook niet wil en dat ze echt van me houdt. Nu naar 1,5 jaar wordt het allemaal steeds moeilijker omdat we iedere keer weer op hetzelfde punt uitkomen, en dat is” hoe gaan we nu verder” mijn gevoel zegt dat ze echt wel van me houdt, maar dat ze zo bang is om een verkeerde keuze te maken…we zien elkaar nauwelijks nog, en het enige contact dat we hebben is via de app…ik zou zo graag eens echt met haar willen praten over deze dingen, maar dat kan/wil ze niet… nu na 1,5 jaar ben ik nog steeds ontzettend verliefd op haar, en heb er alles voor over om haar te helpen….wat kan ik doen om haar gerust te stellen of om hier mee om te gaan… wordt er echt gek van dat ze nooit antwoord op de voor ons/mij zo belangrijke vragen….moet ik nu nog langer wachten, of moet ik haar loslaten… ik wil haar zo graag helpen….sorry voor het lange verhaal, maar weet het soms echt even niet meer….hoop dat je me kan helpen….
Hey lieve anoniem, wat een verhaal. Dit moet allemaal echt hartverscheurend voor je zijn. Ook al is het chaos in zowel haar hoofd als in dat van jou, de twee uitkomsten van dit verhaal zijn heel simpel: als jij haar partner bent kiest ze voor jou. Als zij besluit om bij een ander te blijven en monogaam met hem te zijn, kiest ze NIET voor jou. Je kunt haar niet dwingen of veranderen, om voor jou te kiezen. Je kunt alleen jezelf veranderen. Keer op keer heeft ze bewezen trouw te zijn aan haar huidige partner en niet aan jou. Dit zal niet gaan veranderen, ook al ben je nog zo verliefd op elkaar.
Verliefdheid is een intens gevoel, maar het is een zeer slechte raadgever en zegt helemaal niks over ‘hoe de dingen zouden moeten zijn’. Gelukkig kun je heel goed beslissen om zonder haar verder te gaan, zonder dat dat hoeft te betekenen dat zij uit je leven is. Hoe je dat doet lees je hier.
Ik kan je sterk aanraden om heel goed bij jezelf te rade te gaan, waar eigenlijk jouw grenzen liggen. Wil jij je leven delen met iemand die nooit vol voor jou kan en zal kiezen? Of denk je dat je meer waard bent dan dat… Ik denk namelijk dat je meer waard bent dan dat. Veel meer. Ga dus zonder haar verder. Ik weet 100% zeker dat er vrouwen rondlopen die vele malen leuker en geschikter voor jou zijn dan jouw ‘droomvrouw’, want hoe droomvrouw is ze eigenlijk nog als ze maar blijft twijfelen over jou?
Niks houdt je tegen om van haar te blijven houden. Maar om van iemand te houden, betekent niet dat je die persoon ook nodig hebt in je leven.
Ik wens je heel veel sterkte in deze emotionele situatie. Maar je komt er zeker weten overheen, als je nu beslist om zelf de knoop door te hakken en niet meer afhankelijk te zijn van anderen (zoals een vrouw) om je eigen leven te leiden, zoals jij het het liefst wil leiden.
Hoi Klazien,
Ik word erg onzeker van de volgende situatie: Ik heb een erg leuke 30 jarige vrouw ontmoet. Ze is al vele jaren single en heeft in die tijd geen enkele serieuze poging gedaan om te daten. Ze heeft sins 2-3 jaar wel een vaste fwb. Nu vind ik dit niet zo bezwaarlijk, ze weet dat er met hem geen toekomst inzit.
We hebben nu enkele dates gehad, ik zie aan haar dat ze het erg leuk vind, friemelt constant met haar haar, heeft lachende ogen als ze mij aankijkt en geniet van ons samenzijn. Ze geeft aan dat ze erg twijfelt om verder te gaan omdat ik niet voldoe aan haar perfecte plaatje kwa uiterlijk en ze nog niet echt vlinders heeft. Om af te spreken komt het initiatief iedere keer van mij af. Af spreken bij haar of mij thuis is geen probleem maar zo snel ik haar vraag om samen ergens heen te gaan weet ze het niet en moet ze er over denken.
Ik vraag me af of dit komt door onzekerheid/ bindingsangst of is het toch te weinig interesse. Heb je misschien een tip voor mij om deze cirkel te doorbreken?
ah Hans, zo te horen heb je hier een echt twijfelaartje te pakken. Ik denk dat ze het zeker wel leuk vindt om bij je te zijn, maar dat ze daar niet echt van kan genieten, omdat allemaal verwachtingen haar parten spelen. Ik kan je aanraden om al het contact te verbreken en niet meer te antwoorden op haar berichtjes. Als blijkt dat ze dan ineens merkt dat ze toch echt niet zonder je aandacht kan en zich ineens angstig aan je vastklampt, heb je te maken met iemand met bindings-/verlatingsangst (push-pull). Als je vervolgens ook niks meer van haar hoort, dan bleek ze eigenlijk toch niet zo geïnteresseerd in jou. In beide gevallen kun je je afvragen: wil ik een vrouw in mijn leven die niet vanuit vertrouwen voor mij kan kiezen zoals ik ben? Die keus is gelukkig altijd aan jou. Niet aan haar. Succes ermee. Dit is geen makkelijke keuze, zeker als je emotioneel eigenlijk al niet zonder haar kan. Wees dus iedere dag volledig net zo bereid om afscheid van haar te nemen als dat je ervan geniet om haar te zien.
Hallo
Na een jaar heeft ze contact gezocht Heb dr ontmoet via tinder maat ik heb een kindje en daar is ze van geschrokken Heb haar pad naar haar eigen contact zoeken weer naar een jaar ontmoet Super leuk klik en 3 x gedate De derde deed was ze bij mij Waren we aan het flikvlooien op de bank Toen ging mijn telefoon en die nam ik op Was rond 2300 Toen de hele sfeer verpest en is ze boos naar huis gegaan Uiteraard heel begrijpelijk Me excuses aangeboden en sochtends weer geappt Lekker geslapen Ik was in de buurt van haar huis en ben onverwachts heen gegaan Nu is ze nog meer gaan twijfelen en wil ze niet meer afspreken Nog geen sex gehad wel de rest
Hey D. Bedankt voor je berichtje. Wat is precies je vraag?
Hoe zou ik dit aan moeten pakken? Zodat ze weer in ons geloofd Heb gezien de sprankelingen in haar ogen en we hadden het super fijn.Weet dat ze heel graag sex wilde maar nu wil ze niet meer afspreken Weet dat ze het heel moeilijk vind om mensen te vertrouwen en toe te laten En heb haar het gevoel gegeven van afwijzing Terwijl ik juist wou dat de eerste keer bijzonder was Heb haar bijna 10 x laten klaar komen maar niet hellemaal om haar een beetje te pesten Daarna het telefoontje en alles verpest
Hey D. Het klinkt alsof je nieuwe vlam inderdaad moeite heeft om weer nieuwe mensen te vertrouwen. Is zij al weer klaar om te daten? Is het verstandig om iemand te daten die daar nog niet klaar voor is misschien? Als jullie dit beiden echt graag willen (en ik heb het hier nadrukkelijk over jullie beiden. Jullie moeten het allebei uit volle enthousiasme willen, anders gaat het feest niet door), is het belangrijk om het rustig aan te doen. Push niks, vooral niet op het gebied van s*ks, want hier kan mogelijk trauma omheen zitten voor haar. Twee dingen kunnen je hierbij helpen: geef het tijd. Doe het heel rustig aan. Ga niet dates afdwingen, maar laat het initiatief eens van haar af komen. Neemt ze geen initiatief, dan weet je dat het niet meant to be was voor jullie. Het andere wat jullie kan helpen is goede communicatie. Vraag haar naar hoe ze zich voelt en wat zij van jou nodig heeft. Vertel haar ook hoe jij je voelt en wat jij nu nodig hebt. Blijf in gesprek, zonder ook maar iets af proberen te dwingen. Succes!
Zou haar graag weer willen daten
Ik ben sindskort aan het daten met iemand met hsp. Ze geeft aan me heel leuk te vinden, maar mist een bepaalde klik. Normaal zou ik zeggen, dat is jammer maar dan zit er niet meer in. Na de laatste date heeft ze aangegeven tijd nodig te hebben om haar gevoelens op een rijtje te zetten en ze graag nog eens wil afspreken maar hier zelf het initiatief in wil. Ik heb aangegeven dat dit oké is, ze hier de tijd voor moet nemen en ik haar met rust laat, zodat zij goed kan nadenken en intitiatief kan nemen. Heb ik goed gehandeld ? Ik merk tijdens deze radiostilte van twee weken, dat ik haar wel heel leuk vindt. En het steeds moeilijker wordt om haar met rust te laten. Is het zinvol om binnenkort toch contact te zoeken?
Je hebt super goed gehandeld, K. Aan jou is nu de uitnodiging om je gevoel van needyness (haar nodig hebben) te onderzoeken. Want daarmee moet je in het reine zien te komen. Niet met haar. Zij is slechts een random persoon die dat gevoel even bij je aanraakt. Wat heb je precies van haar nodig? Haar aandacht? Haar bevestiging (‘ik vind jou ook leuk’), haar goedkeuring; haar liefde; haar aanwezigheid? Wil je gehoord en gezien worden? En kun je alternatieve manieren vinden om voor dat gevoel niet meer van haar afhankelijk te zijn? De kans is namelijk groot dat ze nooit meer wat van zich laat horen, gezien ze niet meteen een sterke chemie voelde bij jou. Waarschijnlijk is zij niet de persoon die jou gelukkig gaat maken en omgekeerd. Keer de spotlight die je nu op haar heb staan om naar jezelf. Veel succes en liefde gewenst.
Beste Klazien,
Mijn vriendin en ik zijn inmiddels bijna 4 jaar met elkaar. Zo’n 3 maanden geleden gaf ze aan dat ze (inmiddels al ruim een halfjaar) twijfelt over haar gevoelens voor mij.
Op een gegeven moment hebben we het gehad over (het idee van) samenwonen. Toen is ze gaan twijfelen en merkte ze dat ze daar minder enthousiast van werd dan ze zou willen/verwachten. Ze vind het wel leuk met me, maar ze mist het gevoel dat ze er echt voor wil gaan om een toekomst met mij op te bouwen en daar enthousiast van wordt. Verder zijn er niet echt concrete zaken die een oorzaak van de twijfel zijn.
Mijn gevoelens voor haar zijn nog wel heel sterk en het onbalans hierin is wel te merken. Initiatief voor contact/afspreken/etc. komt vaak van mijn kant, en ze geeft ook wel aan dat ze de laatste maanden minder enthousiast wordt van afspreken en soms eigenlijk liever met vrienden wat gaat doen.
Ik merk dat ik erg onzeker wordt van de situatie en het me dagelijks meer bezighoudt dan me lief is. Vertrouwen dat de gevoelens van twijfel weggaan of minder worden hebben we niet echt meer. Hoe lang moeten we nog wachten? Ik ben helemaal klaar met de onzekerheid, maar ben zelf nog ontzettend verliefd en moet er niet aan denken om uit elkaar te gaan.
Welke tips heb je?
Hey MvW. Wat een moeilijke tijd is dit voor jullie beiden. Een situatie die ik uit mijn eigen leven ook goed ken. Ik zou je een 3 belangrijke dingen willen meegeven hier, ik hoop dat je er wat aan hebt. Ten eerste: besef dat alles in het leven aan verandering onderhevig is. Bijna niks is voor altijd. Dingen veranderen. Mensen veranderen. En niet altijd op de manier waarop je hoopte. De truc hier is niet om je te verzetten tegen die verandering, maar er in mee te bewegen. Verzet zorgt voor veel meer pijn dan nodig is. Het is misschien nog steeds niet leuk, maar niet onoverkomelijk. Het hoort bij het leven. Ten tweede: blijf met elkaar in gesprek. Jullie relatie maakt een grote shift door. Geef elkaar het gevoel dat je er voor elkaar kunt zijn, en dat alles bespreekbaar is. Ook (nee, vooral) de hele enge dingen, waarvan je zeker weet: dit is het einde. Hoe dan ook: blijf in gesprek, open en eerlijk. En ten derde. Nu is een goede tijd om ook voor jezelf een paar grote vooruitzichten in je leven op een rij te zetten. Neem de tijd voor jou als individu, dus even niet voor jou als stel. Maak de balans op. Wil je diep in je hart een toekomst opbouwen met iemand die liever niet meer bij jou is? Wat wil jij voor de toekomst? Een gezin? Reizen? Vrijheid? Ik heb onlangs in hetzelfde schuitje gezeten als jij en jouw vriendin. Ik schreef er dit artikel over: Loslaten wat je liefhebt. Waar het op neer komt: als je echt van haar houdt, laat haar vrij. Vrij om voor jou te kiezen met heel haar hart, of voor iets anders.
Hallo Klazien
Ik heb een meisje ontmoet 3 maanden geleden en ben gedurende deze periode verliefd geworden. We hebben bij elkaar geslapen en hele diepe gesprekken gehad. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ze nu geen relatie wilde en ook niet ‘bezig’ wilt zijn om te kijken hoe het verloopt, zei ze 3 weken geleden. Ze wilt me geen valse hoop geven en aan het lijntje houden. Ik weet dat ze mij wel leuk vindt, maar ze wilt momenteel niks.
Ruim een week geleden hadden we gebeld en gezellig gesprek over van alles en niks. Sindsdien heb ik elke dag met haar contact gehad en hebben we samen 3 keer gesport en vrijdags en zondags afgesproken met z’n tweeën.
Ik heb die zondag aangeven dat het een rare week was voor mij omdat ze eerst niks wilde, maar daar lijkt het niet helemaal op. Ze was namelijk geïnteresseerd en deelde heel veel die week. Zei ze afgelopen zondag dat haar hart iets anders zei/wilde dan haar hoofd. Daar hebben we het eigenlijk bij gelaten…
Ik weet helemaal niet wat ik hier mee aan moet en het is heel onduidelijk voor mij en dat weet ze. Dit zorgt beetje voor onrust bij mij.
Moet ik rustig afwachten of moet ik er rechtstreeks naar vragen en er niet omheen draaien?
Hi Sander, wat vervelend. Haar wispelturige gedrag kan echt spelen met je hoofd. Ik zal het maar even kort door de bocht zeggen: je laat je aan het lijntje houden. Zij is gewoon zichzelf. Ze vind het leuk om veel tijd met je door te brengen want jij bent een en al aandacht. En dat is heel fijn. Maar meer wil ze niet van jou. En dat is okee. Maar jij vraagt je de hele tijd wanhopig af wat zij nou toch wil en hoe je jezelf kunt bewijzen aan haar. Sander, stop. Nu. Ze is duidelijk niet zo into jou als jij into haar. En je wil iemand die wel 100% voor jou kiest. Tip: stop met al het contact. Reageer niet meer op haar berichtjes. Heb het leuk en druk met andere dingen in je leven. Het zal even heel moeilijk zijn en de neiging om in contact te zijn onweerstaanbaar. Maar trust me on this one. Laat het voor de komende weken even rusten. Jij hebt iemand nodig die jou op de eerste plek zet. Wees zelf die persoon voor jezelf. Want nu doe je jezelf zwaar tekort.
Hoi Klazien, bedankt voor je reactie. Gisteren hebben we het er nog over gehad. Het komt er op neer dat het toch geen 100% nee is, maar ook geen ja. Ze vindt het hartstikke leuk met mij, maar ze wilt nergens een stempel op drukken. Geen stempel op een nee, maar ook niet op dat we aan het daten zijn. Ze wilt gewoon go with the flow en het leuk hebben.
Duidelijk 🙂
Beste, ik en mijn vriendin zijn nu een week uit elkaar en ik heb haar nu 1-2 keer gezien en wat me opvalt is dat ze me nog altijd graag kust op mijn wang en mijn voorhoofd maar ze zei dat ze minder gevoelens had en wou nadenken dus vraag ik me af wat ik moet doen? Bedankt!
Hi Nick, ik hoop dat je inmiddels al wat meer duidelijkheid hebt. Hoe ik het lees, had deze relatie geen schijn van kans. Een duidelijke nee. En dat is geweldig nieuws. Maak plaats in je leven voor een vrouw die beter bij je past en met wie je veel gelukkiger kunt zijn.
Beste Klazien,
Mijn vriendin en ik zijn nu meer dan 4 jaar samen. We zijn allebei de eerste partner van elkaar sinds dat we 17 zijn. Ik ben helemaal gek op haar en zei is ook gek op mij. Ze twijfelt echter nu al een lange tijd en deze keer meer dan normaal. Ik heb het goed met haar besproken, maar ze vind het enorm moeilijk. Het is voor haar een gevoel dat ze niet kan beschrijven en de precieze redenen kan ze niet achterhalen. Een aantal redenen: soms weet ze niet of wat we hebben nu meer vriendschappelijk is. Ze vraagt zich af hoe het vrijgezellen leven is (wat is helemaal snap). Ze wil soms alleen zijn om zichzelf te ontdekken en keuzes te leren maken. En verder zijn er nog dingen die ik doe, waardoor ze soms twijfelt over mij. Dit zijn echter niet dingen waardoor ze het uit zou willen maken. Dit zijn: wanneer ze gefrustreerd is, kan ik op dat hete moment niet goed praten. Soms heb ik weinig initiatief, hoewel ik dit echt aan het verbeteren ben. En er was nog een reden die ik even vergeten ben.
Punt is: we hebben het goed, maar ze twijfelt al lang. Ze zegt dat voor de kortetermijn ze haar keuze eigenlijk zou weten: uit elkaar. Maar voor de langetermijn nog niet. Ze is bang dat ze de verkeerde keuze maakt, want ze ziet me nog steeds als de vader van haar kinderen. Het is verder ook niet aan haar te merken, want zij is vaak degene die vraagt of we wat gaan doen.
Mijn vraag is: wat moet ik nu? Het doet me zoveel pijn en ik heb geen focus meer, maar ik wil haar ook niet kwijt. Ik kan me haar niet uit mijn leven denken. Soms denk ik, misschien moet ik dan maar een pauze voorstellen. De gedachte dat ze met een andere jongen zou zijn maakt me echter misselijk, maar daar moet ik dan maar doorheen komen denk ik. Ik ben echter bang dat als we dit doen, dat ze misschien over mij heen groeit en niet meer terug wil…
Ik wil het dus eigenlijk niet zelf voorstellen, maar ik zie haar antwoord op de twijfel eerlijk gezegd ook niet uitkomen op: ik ga volledig voor jou. Dit omdat ze bang is de twijfel op latere leeftijd weer te hebben over hoe het met iemand anders is, maar dan is ze niet meer jong. Wat moet ik doen?
En hoe lang moet zo een pauze zijn als dat de enige optie is? Of hoe pak je dat aan? Wacht je tot dat zij contact op neemt? Of moet ik iets heel anders doen en afwachten?
Hi Sam, dit zijn de vragen van iemand die afwacht en kijkt naar wat de vrouw gaat doen. Dit is waarschijnlijk precies waarom je geliefde haar interesse verliest: je gebrek aan daadkracht. Mijn antwoord op je vraag zou zijn: op jouw voorwaarden. Als ze ruimte nodig hebt, geef haar alle ruimte die ze wil. Maar ga niet op haar wachten. Trek je eigen plan.
Hi Sam, dit klinkt alsof de relatie voor haar al behoorlijk op z’n einde loopt. Als je dit op z’n beloop laat en doet wat je altijd deed, kun je binnenkort gedag zeggen tegen je geliefde. Er zijn nu een aantal dingen serieus uit te zoeken en aan te kijken voor jou, want wegkijken is fataal. Neem dus NU de leiding terug. Ten eerste mijn serieuze vraag aan jou: wil jij met een geliefde zijn die niet 100 % ja tegen jou kan zeggen? Neem je voor lief dat zij er maar met een half been in staat en het andere been al buiten? Zodra je dat duidelijk hebt voor jezelf, vraag je aan haar: wil je er voor gaan, of wil je er niet voor gaan? Als zij er, eerlijk is eerlijk, niet voor wil gaan, trek dan je conclusies en vertrek zelf. Hou de eer en de leiderschap aan jezelf. Als ze er wel voor wilt gaan, ga dan samen op zoek naar hoe jullie nu verder moeten. Je bent namelijk in staat om deze relatie te transformeren door jullie verschillende levensfases heen. Het ziet er naar uit dat zij toe is aan een nieuwe levensfase. Jij kunt met haar naar dat hogere niveau. Maar dan moet je radicaal eerlijk naar elkaar zijn. Wat heb jij nodig om deze relatie te laten groeien en naar het volgende niveau te tillen? Wat heeft zij nodig? Misschien is dat meer vrijheid, maar dat hoeft niet… Misschien heeft ze een man nodig die meer in zijn mannelijkheid staat in plaats van zich opstelt als haar beste maatje, of de zogenaamd ‘veilige’ vader van haar kinderen. Het is bekend dat een gebrek aan polariteit alle aantrekkingskracht wegneemt, waardoor haar blik en aandacht meer en meer zal afdwalen naar andere mannen. Mannen die haar wel opwinden. Je zegt dat ze wel eens gefrustreerd is. Frustratie en ergernis zijn vaak tekenen van een dieperliggend probleem, dat zij niet durft te bespreken. Wat is dat probleem? Kunnen jullie daarbij komen? Kun jij vanaf nu Mr. Nice Guy in jezelf aan de kant zetten, om je relatie te redden?
Bedankt voor uw reactie! Ik heb nog een aantal vragen hierbij. Allereerst: hoe neem ik die leiding? Wat houdt dat in? Ik ben namelijk niet de moeilijkste en vind vaak veel dingen prima. Ten tweede: hoe stop ik met Mr. Nice Guy zijn? Als ik het ergens niet mee eens ben sta ik daar voor, maar verder vind ik het juist fijn om mensen te helpen en er voor ze te zijn. Ik heb dus geen idee wat ik dan moet veranderen om minder aardig te zijn. Hoe doe ik dit zodat het haar wel opwindt?
Goede vervolgvragen Sam. Het klinkt alsof je bereid bent eraan te gaan werken en dat doet me goed. Anders verandert er namelijk niks en ben jij binnenkort je relatie kwijt. Als ik je berichten zo lees, en stel, ik was jouw vriendin, dan zou ik behoefte hebben aan de man in jou, waarvan ik zeker weet dat die er zit. Iemand die helemaal niet ‘alles maar prima’ vindt. Je hoeft niet minder vriendelijk te zijn dan je bent, maar nooit ten koste van jezelf, ook al heb je het niet door. Een nice guy is vriendelijk op háár voorwaarden (getuige je vraag ‘wat moet ik doen voor haar?’). Een aantrekkelijke man is vriendelijk, alléén op zijn eigen voorwaarden, snap je het verschil? En om meer in contact te staan met je innerlijke masculiniteit, kan ik je aanraden om meer contact te zoeken met andere mannen. Niet zomaar mannen, maar mannen die ook graag hun innerlijke masculiniteit willen versterken, en net als jij bereid zijn om daarvoor het werk te doen. Dat gebeurt in zgn ‘cirkels’. Die vind je overal in het land. Ik kan je een hele goede aanraden. Als je daar meer over wilt weten, stuur me dan een mailtje naar klazien@lovehacks.nl
Hallo Klazien,
Ik heb sinds 2 maanden een meisje leren kennen waarmee het goed klikt en waarbij ik het gevoel heb dat er meer kan inzitten. Heb al enorm veel dates gehad maar nooit dit gevoel. De eerste date verliep goed en na 2 weken kwam er een nieuw date, opnieuw verliep die heel goed en werd er afgesloten met een kus. Ik dacht allemaal heel goed en er zal wel nog een 3de date inzitten, maar sindsdien verloopt het gesprek stroef. Na de 2de date begon ze steeds meer tijd tussen de berichten te laten, dacht eerst dat ze hiermee wat hard to get wilde spelen, maar nu laat ze al 2 weken tussen haar laatste bericht. De laatste weken waren voor ons beiden ook heel druk dus fysiek afspreken was niet mogelijk. Nu zijn we beide in verlof en zou het zeker lukken maar reageert ze al 2 weken niet op de vraag om nog eens af te spreken. Wat doe ik nu het best? Afwachten tot ze alsnog terugstuurt of na 3 weken toch nog eens zelf sturen?
Hi Andreas, ik zeg het maar direct: het klinkt alsof ze haar interesse in je is verloren. Kan gebeuren. Neem je verlies en ga lekker daten met anderen.
Goedemorgen Klazien, zes maanden geleden leerde ik op het werk een Poolse dame kennen. Ik ben haar leidinggevende dus ik probeerde afstand te bewaren maar mijn interesse was gewekt. Haar zoontje was ziek dus daar hebben we over geappt en later appte ze mij nog eens hoe ik mij voelde. Toen kwam de vakantie, en weer een appje, we raakten aan de praat en het contact werd meer. Later hoorde ik dat ze zonder haar huidige partner op vakantie was bij haar ouders in Polen, haar vriend ging daarna ook alleen op vakantie en we appten avonden en ze bleef maar proberen mij te ontfutselen wat ik voelde. Uiteindelijk gaf ik toe aan mijn gevoelens en vertelde dat ik haar leuker vond dan alleen een collega. Het gevoel was wederzijds zij ze, maar tussen gevoel en verstand zit verschil. Het contact op de werkvloer werd meer fysiek en collega’s zagen dat er iets was tussen ons, iets wat ik nog steeds ontken op het werk natuurlijk. 3 weken geleden kwam zij op het idee om de jaarlijkse bbq op het werk samen eerder te verlaten en wat te gaan te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan en het was erg gezellig elkaar aanraken zelfs een zoen op de mond maar meer niet. We blijven appen behalve als haar vriend thuis is, ze geeft aan dat ze in de knoei zit met haar gevoelens en verstand en zegt kies voor jezelf. Maar nog geen uur later is het weer anders, er zijn overigens twee kinderen in het spel. Het valt mij erg zwaar om bijvoorbeeld een heel weekend geen contact te hebben, en maandag ochtend weer een appje te krijgen. Ik heb haar soms best gepusht om te kiezen wellicht niet voor mij maar eerst voor haar zelf, ze praat hier ook over met vriendinnen van haar die zeggen je bent 30 te jong om ongelukkig te zijn. Twee weken geleden op vrijdagavond heeft ze haar huidige vriend verteld dat ze niet meer van hem houdt maar verliefd is op mij. Ik dacht halleluja maar helaas er gebeurd niets. Op de donderdag voor het opbiechten heeft ze mij gevraagd hoe ik het voor mij zag als wij samen zouden zijn. Ik heb geantwoord mijn deur staat altijd open maar dit is aan jou. Na het opbiechten wilde ze het mij eerst niet vertellen maar ik had het al gehoord van een goede collega als reden gaf ze aan dat ik dan zou verwachten dat ze dezelfde dag nog zou intrekken bij mij. Dit heb ik overigens later met haar besproken en gezegd dat het mij verstandig lijkt om eerst voor haarzelf en haar kids te zorgen en dat als ze mijn hulp nodig heeft dit altijd kan. Lang verhaal zo, maar de essentie is dat wij gek zijn op elkaar zij A zegt maar geen B. Haar letterlijke woorden zijn “als ik opsta met dezelfde gedachte als waarmee ik naar bed ga dan ben ik eruit”. Concreet ik ben stapel op haar en wil op haar wachten, soms vliegt het mij aan en denk ik wtf…. Wat zeg jij wachten of voor mijzelf kiezen of reageer ik wellicht te snel en moet ik nog even geduld hebben???
Hi JP, bedankt voor je lange verhaal. Ik kan me goed voorstellen dat je niet goed wijs wordt van haar gemengde signalen. Weet dat je over haar leven geen controle hebt. Je kunt haar niet manipuleren om bepaalde stappen te zetten. Je hebt wel controle over je eigen leven en eigen stappen. De vraag stellen is hem beantwoorden: kies sowieso altijd voor jezelf. Gek zijn op haar is volledig legitiem. Je voelt wat je voelt en dat mag je ook helemaal blijven voelen. Bedenk jezelf ook of je nu een vriendin wil met een gezin die duidelijk nog niet klaar is voor het omgooien van haar leven. Neem voor jezelf eerst even 10 stappen terug en focus je op andere zaken die jou niet (gaan) leegzuigen, maar voeden. Dit is geen makkelijke stap. Mocht je er niet uitkomen in je eentje, ik ben er voor je. Stuur mij even een mailtje naar klazien@lovehacks.nl
Hoi Klazien,
De afgelopen paar maanden heb ik veel met een meisje (28) gedate. Altijd super gezellig en het voelde heel goed. We kwamen ook aan op het punt dat we elkaars vrienden leerden kennen. Ze gaf op het begin (date1) wel al aan dat ze het prima vindt om alleen te zijn, aangezien ze dat altijd is geweest. Misschien ergens een red flag, en het bleef ook in mijn hoofd zitten. Ik merkte dat ik de laatste paar weken dan ook zocht naar iets meer bevestiging van haar kant, en heb meerdere keren gevraagd wat haar intenties zijn. Had ik misschien beter niet kunnen doen, want het heeft dingen onnodig onder druk gezet. Afgelopen week sprak ze haar twijfels dan ook uit; ze wist niet zeker meer wat ze wil, en is bang dat ze me gaat kwetsen. We hebben een paar uur met elkaar gepraat, inclusief de nodige huilbuien van haar kant, en afgesproken dat het misschien beter is om even afstand te nemen om te kijken of dingen veranderen. Zij gaat erover denken de komende tijd, en wil het even laten bezinken heeft ze gezegd. De bal ligt denk ik dan ook iets meer bij haar, en in heb sindsdien ook niks meer van mij laten horen. Het is voor mij wel lastig dat we het nu niet compleet hebben afgesloten. Vrienden van mij zeggen dat het beter is om een paar maanden gewoon niks meer te laten horen, en maar te kijken of zij contact op neemt. Ik heb ergens nog de hoop dat het gewoon morgen goedkomt. Wat denk jij, en wat kan ik het best doen?
Hey Tim, dankjewel voor het delen. Ik kan me voorstellen dat je met grote vraagtekens zit. Het lijkt er sterk op alsof je geliefde graag een exit wil (en die ook al heeft genomen). Maar jij voelt alsof deze relatie nog ergens in het luchtledige hangt en je niet verder kan met je liefdesleven. Blijven wachten tot sint Juttemis tot je geliefde je gaat dumpen… Doe het niet. Voor je eigen gemoedsrust en zelfrespect zou ik de eer aan jezelf houden en de zaken op een goede, duidelijke manier met haar afsluiten. Op deze manier kun je eventuele hoop loslaten uit je systeem en ruimte maken voor het verdriet, heling en maak je ruim baan in je leven voor iemand die wel vol JA tegen jou zegt. Heel veel sterkte.
Hi Klazien,
Mijn naam is Tim, ben 18 jaar en ik praat momenteel met een super leuk meisje. Ik praat nu 2 maanden met haar. Het begon super leuk, en we beginnen het weer een beetje op te pakken, maar er is iets wat best vervelend is maar ook begrijpelijk. Ik wil een relatie met haar, ik vind haar echt leuk en een serieuze meid. Zij daarintegen wilt ook wel een relatie MAAR ze weet het ook niet echt. Ze heeft het zelf heel druk met werk en school waardoor zij denkt dat ze het niet zou kunnen omdat ze bang is dat ze mij niet genoeg aandacht kan geven. Ze heeft daarintegen ook een ex waarmee het in december uit is gegaan, en hier had ze veel tijd, moeite en liefde ingestopt dus dat speelt ook wel mee. Ze wilt wel een relatie alleen ze weet het niet echt, ze zei ook dat ze het zonde zou vinden als dit niet iets zou worden (als het niet iets serieus word dat we vrienden blijven zei ze).
Nu komt mijn vraag: wat kan ik het beste doen? We gaan elkaar volgend weekend voor het eerst zien dus misschien dat hier iets positiefs kan veranderen. Maar ik weet niet echt wat ik moet doen. Moet ik haar aandacht geven of moet ik haar met rust laten. We beginnen nu weer een beetje met appen en ook iets meer te gaan bellen want dit ging de laatste 2/3 heel weinig of helemaal niet.
Ik hoop dat je me kunt helpen 🙂
Groetjes,
Tim
Hi Tim, ik zie dat je me al een tijdje geleden dit bericht hebt gestuurd. Ik had je zoiets willen antwoorden als: geef het tijd, want de tijd zal het leren. Maar goed, die tijd heeft inmiddels plaatsgevonden en ik ben heel benieuwd hoe je er nu voor staat. Mocht je je nog in dezelfde situatie bevinden: zorg dat je niks pusht. Laat het op z’n beloop en geef haar de ruimte om de aantrekkingskracht te kunnen voelen naar je. Als je die ruimte zelf direct invult met actief naar haar uitreiken, geef je haar niet de kans om naar jou te verlangen. Ik ben in ieder geval benieuwd hoe je er nu voor staat. Hou me op de hoogte!
Hoi Klazien,
Ik ben zo’n 9 maanden aan het daten met de droomvrouw van mijn leven. We kwamen allebei uit een vervelende relatie en hebben met elkaar afgesproken het rustig aan te doen. Wij hebben allebei een muur om ons heen gehad om maar geen pijn te hoeven voelen, opnieuw. Nu heeft ze in de tussentijd ook nog eens heel veel meegemaakt (o.a. sterfgeval van moeder), wat haar bijna tegen burn-out aan heeft gebracht. Ook omdat ze een kind heeft en niet ieder half jaar een nieuwe vent aan hem wilde moeten voorstellen, wat ik kan begrijpen, wilde ze het rustig aan doen. Kortom ik heb haar het tempo laten bepalen omdat ik compleet weg van haar ben. Dit heeft geresulteerd in het feit dat we meer vriendschappelijk met elkaar zijn omgegaan, daar waar we open gesprekken hebben gehad over dat we eigenlijk mekaar super relatiemateriaal vinden. Na 9 maanden begint ze zwaar te twijfelen omdat ze te weinig chemie en passie voelt waarvan ze zegt dat die eigenlijk alles wat wij meemaken en waarover we afspraken hebben gemaakt, moet overschaduwen. Ik vind dat passie en chemie pas kan ontstaan als deze kunnen stromen en als er geen blokkades meer zijn. Hier is zij het niet mee eens. We lijken voor een impasse te komen staan. Ik ben me aan het verdedigen (mijn standpunt) wat de zaak totaal geen goed heeft gedaan. Lijk wel een verliefde puber (ik ben 48) oom zo te reageren. We hebben nu eigenlijk niet echt concrete afspraken gemaakt maar we hebben wel gezegd even geen contact te hebben. Wat even is, weet ik niet. Ik wil haar eigenlijk mij laten missen maar weet niet of dat in dit geval ook gaat gebeuren. Moet ik haar ruimte geven, geen of wel contact opnemen, etc. Baal verschrikkelijk dat ik niet mijn eigen tempo ben gevaren en intenties duidelijker heb weten over te brengen. Ze twijfelt nu opeens aan of ik haar (sexueel) aantrekkelijk genoeg vindt. Wat ik complete onzin vindt. Maar ze wil het voelen en dat heeft ze te weinig gehad afgelopen 9 maanden. “Er had toch veel meer moeten gebeuren?” zegt ze dan. “Dat klopt dan toch niet?”. HULP!
Hi Bart. Ontzettend bedankt voor je openhartige bericht. Je hebt het ook heel duidelijk omschreven wat hier aan de hand is, dus hier kan ik heel veel mee. Het klinkt als dat zij gevallen is voor die betrouwbare stabiele man die je bent en die je ook wilt zijn voor haar. Inderdaad, je was in de eerste maanden de ‘super relatiemateriaal’-man. Zeker voor een moeder met kinderen is dit een verademing. Stabiliteit. Veiligheid. Rust. Gemoedelijkheid. Als dat het enige is, dan is het niet gek dat het meer als platonische vriendschap voelt met elkaar. Kan ook heel mooi zijn, maar is niet genoeg om de vlam te laten branden. De meeste mensen hebben meer nodig in een relatie. Maar als je de andere kant uit slaat, de kant van alleen maar passie, onvoorspelbaarheid, spanning en sensatie, dat biedt vaak weer totaal geen veiligheid en is ook niet prettig. Ik snap dat jullie allebei ontzettend op jullie hoede zijn na jullie wederzijdse nare ervaringen in vorige relatie. En dat jullie daarom elkaar daarop hebben gekozen: deze persoon is wel veilig. Dat heet ook wel ‘trauma-bonding’. Je vindt elkaar in een gedeeld trauma. Dit soort verbintenissen zijn in eerste instantie vaak de sterkste die er zijn. Vandaar dat het voelt als ‘droomvrouw van mijn leven’. Maar als blijkt dat de partner gekozen is op basis van tegenreactie van een traumatiserende ex (hij/zij moet alles zijn en goed maken wat de ex-partner NIET was), dan blijkt al snel dat je met deze tegenbeweging, oftewel de back lash, van de regen in de drup terecht bent gekomen.
Ik weet goede manieren om de passie van jouw geliefde te doen oplaaien voor jou. Alleen… ik denk dat je je eerst heel goed moet afvragen welke rol in jouw leven zij moest vervullen en jij in de hare… Wat moet zij bij jou goedmaken wat jouw ex heeft stukgemaakt? Wat moet jij goed maken wat haar ex heeft stukgemaakt? Kun je je daar elkaar voor verantwoordelijk houden? Ben je in staat om die wonden te helen bij elkaar? Is dat jullie plaats? Helpt het echt? Als je dit gesprek durft te voeren met elkaar, dan groei je boven het niveau van het verdedigen van je eigen standpunt uit, en ga je echt goed en diep naar elkaar luisteren. In plaats dat je je ingraaft en elkaar niet meer kan bereiken. Samengevat: het gesprek waarvan je bang bent dat het het einde van de relatie zal betekenen, DAT gesprek moet je voeren. Succes!
Dank Klazien voor je heldere antwoord. Het is niet zo dat we elkaar op hebben gezocht vanwege de trauma’s die we hebben meegemaakt maar het heeft ons wel een band bezorgd inderdaad. We kennen elkaar al van vroeger (ex van me van 15 jaar terug) en vonden elkaar altijd al leuk. Nu dat we beiden weer vrijgezel waren hebben we afgesproken en dat heeft geleid tot dating waarin we te veel elkaar gerespecteerd te hebben en het te veilig hebben gespeeld (achteraf). Ik ga dit moeilijke gesprek aan maar vraag me wel af of hier nog toekomst in ligt en is het mogelijk om op een of andere manier nu al die vlam op een bepaalde manier aan te wakkeren of dienen we eerst alles op tafel te gooien… het klinkt zo rationeel, daar wat ontbreekt net die emotionele kant is, waardoor ik bang ben dat ik me dieper in de nesten ga werken. Dank je